Phedora - Lost Prophet

Zeszłego lata byliśmy silni wiarą
Nim pokazałeś nam wszystkim, gdzie jest nasze miejsce.
Twe słońca zawodziły o kolejny dzień,
lecz według mnie, złapałeś ich już zbyt wiele.

Pozwólcie nam patrzeć jak tonie,
Niech woda zaleje jego płuca
Wypełnione po brzegi wonią złamanych serc.
Każde z nich oddałoby niegdyś życie
Za odrobinę twej miłości,
Lecz dziś, każde z nich modli się o twój ostatni oddech.

Jeśli mamy cię jeszcze kiedyś spotkać,
Niech przynajmniej to będzie w samym piekle.
W naszych plecach tkwi niejeden nóż,
A jednak ściskasz ich jeszcze więcej w dłoniach.

Słyszałem, że dachy obróciły się w kopuły
Dla tych, którzy przegapili ostatni pociąg do domu.
I owszem, wytoczyłeś cały swój arsenał,
Jednak tylko przeciwko tym bezbronnym.

Pozwól mi rozpaść się na kawałki,
Bym mógł być zbudowany od początku.
Gdyż te połamane skrzydła, których zwykłem się trzymać,
Nie mogą już w stanie wznieść mnie ku niebu.

Ten ptak nigdy nie wzbije się w powietrze,
Wśród sępów słuchających jego skowytu.
Pobłogosławiono go ze złamanymi skrzydłami,
Zanim jeszcze zdążył opuścić swoje gniazdo.

Kawałek życia, który ze mnie wydarłeś
Tylko cudem ominął moje żyły.
Odziałem się w uśmiech podszyty fałszem,
By przetrwać, musiałem nauczyć się go udawać.

Kawałek życia, który ze mnie wydarłeś
Tylko cudem ominął moje żyły.
Odziałem się w uśmiech podszyty fałszem,
By przetrwać, musiałem nauczyć się go udawać.

Źródło tłumaczenia: https://www.youtube.com/watch?v=c3uObch_4Mg#t=35