Phedora - The Litany

Nie zwykłem kierować swych słów ku niebu
Usłysz mnie, pokryj rdzą mój lek,
Usłysz lament człowieka bez nadziei
Każdy mój nerw jest struna w harfie Bólu
Oto stoję panie, usłysz mą modlitwę.

I wynieś ją wyżej! I wynieś ją wyżej!
Przyjdź i wznieś ją wyżej, wyżej, wyżej, wyżej!
Gdzie się podział dobry Bóg ze stron Biblii?
Nie każ mi oglądać jej imienia wyrytego w marmurze!

Jestem całkiem niezły w byciu załamanym.
Nie będę więc oglądać się za siebie, podążając ścieżką Orfeusza.
Któż stanie w obronie zbawców,
Jeśli nie ma nikogo, kto usłyszałby ich pokorną modlitwę?
Udowodnij zatem, że się mylę, odciśnij świetliste piętno na mej duszy,
Jeśli takową posiadam, zabierz co swoje.

I wynieś ją wyżej! I wynieś ją wyżej!
Przyjdź i wznieś ją wyżej, wyżej, wyżej, wyżej!
Nie każ stanąć jej w szeregu z potępionymi
Zabierz mój oddech, wydrzyj życie ze mnie zamiast z niej.

Gdy zaszło słońce, ujrzałem jego wstyd, gdyż wiedziało, że
nie do niego należy wybór. Zatem istniejesz!

Nigdy cię nie szukałem,
Lecz oto jestem, próbując udawać, że było inaczej.
Być może tak miało być?
może twoja droga do niej krzyżuje się z moja do ciebie?
Ten plon jest zbyt młody, by go zebrać
Niech to miejsce ujrzy mą pierwszą modlitwę.
Nie jestem tym, który zbudowałby arkę.
Ani tym, który wyprowadziłby twój lud z mroku
Jednak niech wiecznie trwają słowa i mój wstyd
Niech Ból wypuści ze swych objęć moje dziecko
Zrozum, że on roni łzy nad moimi ranami,
Tylko po to, by nikczemnie wprowadzać do nich sól

Czy jesteś tam?
Czy jesteś tam?

Cóż, wzniosłem swoją modlitwę, a jednak wciąż milczysz.
Cóż, wzniosłem swoją modlitwę, a jednak wciąż milczysz!

Jeśli zatem istnieje jakikolwiek Bóg nad nami,
To jest on równie okrutny, jak milczący.

I niech wiecznie trwają słowa i mój wstyd,
Niech Ból wypuści ze swych objęć moje dziecko.


Źródło tłumaczenia: https://www.youtube.com/watch?v=xEeAG5MxR2Y#t=79 (polskie napisy)