Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tekst: |
Gabryella Katarzyna Konstancja hrabina CK księżna de Albarosa Męcińska z Kurozwęk na Żarkach i Dukli herbu własnego (Poraj odmienny) Edytuj metrykę |
---|---|
Muzyka: |
Gabryella Katarzyna Konstancja hrabina CK księżna de Albarosa Męcińska z Kurozwęk na Żarkach i Dukli |
Ciekawostki: |
Gabryella Katarzyna Konstancja hrabina CK księżna de Albarosa Męcińska z Kurozwęk na Żarkach i Dukli herbu własnego (Poraj odmienny) de domo hrabianka Starzeńska ze Starzenic na Kuczynie herbu Lis odmienny (ur. 1821, zm. 1849 w Dukli) – współwłaścicielka majątku m.in. w Dukli, Zboiskach, Trzcianie, Głojscach, Mszanie i Chyrowej, kolekcjonerka sztuki, filantropka, poetka, pisarka, kompozytorka, monarchistka. |
|
Największy serwis z tekstami piosenek w Polsce. Każdy może znaleźć u nas teksty piosenek, teledyski oraz tłumaczenia swoich ulubionych utworów.
Zachęcamy wszystkich użytkowników do dodawania nowych tekstów, tłumaczeń i teledysków!
Komentarze (1):
„Bóg moim szczęściem”
Ja wiem, w Kogo ja wierzę, stałością duszy mej.
Mój Pan w tym Sakramencie, pełen potęgi swej.
To ten, co zstąpił z Nieba, co życie za mnie dał
I pod postacią Chleba pozostać ze mną chciał.
Ja wiem, w Kim mam nadzieję, gdy słabnie ducha moc,
To Ten, przed Którym światło pali się dzień i noc.
On moim szczęściem w życiu, On światłem w zgonu dzień.
Zwycięża mroki grzechu, rozprasza śmierci cień.
Ja wiem, Komu dziękować, nawet w choroby dzień.
Temu, który darował moc wszelką właśnie mnie.
Nie obrażę Pana prośbą, bo my niegodni jej.
Przebaczył grzech Ewy, wolność czyniąc rasie tej.
Ja wiem, w Kim pocieszenie odnajdę w szary dzień.
To Ten, co Dawida plemię odmienił w Kościół ten.
To wspaniały nad wspaniałymi, nasz Wszechwładny Pan,
Tkwi w wietrze i kamieniu, ozdrawia z serca ran.
Ja wiem, Kogo miłuję nad wszelki świata czar,
Kto poi duszę moją, Kto zna miłości żar:
To Król nad wszystkie króle, Wielki i słodki Pan,
Co karmi duszę moją, Ciałem i Krwią Swych Ran.
Ja wiem, Kogo podziwiać mogę przez żywot ten.
Króla, Który tu uniżony, jak po burzy len.
To Ten, Któremu gawiedź zadała gorzki smak.
Udręki me przy Jego krzyżu, to proch i nędzny mak.