Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
Romeo und Julia
Popularne teksty
10. Sanah - Fafarafa
Romeo und Julia - Die Angst
Die Angst
Tekst dodał(a): Nyno
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): Nyno
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): Nyno
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
ROMEO:
Ihr meine Freunde,
verwandt im Geist.
Die ihr mich euren Bruder heißt.
Spürt ihr wie ich,
die gleiche Last?
Wie euch der Hauch des Todes fasst?
Ihr, die ihr lacht zu jeder Zeit
Für Scherze seid ihr stets bereit.
Ich, Romeo, find keine Ruh,
etwas bedrückt mich, ich geb sie zu.
Die Angst, die Angst,
dass unser leichtes Sein,
verwandelt sich zu Stein,
dass die Sterne, die uns führen,
die leere Lasten spüren.
Die Angst, die Angst,
die Angst, die Angst,
dass morgen etwas fehlt,
dass uns das Leben nur mehr quält
Spürt ihr nicht die Gefahr?
Sie lauert schon ganz nah!
Ihr meine Freunde,
mir verwandt,
Grenzen habt ihr nie gekannt.
Und auch die Frauen,
die ihr begehrt
habt ihr verlassen,
unbeschwert.
Ihr, die ihr nur die Jugend kennt
und Faulheit, eine Tugend nennt.
Mir, Romeo, mir wird ganz bang!
Ich seh, ich spür den Untergang!
Die Angst, die Angst
vor dem unbekannten Flug
vor der Eltern Lug und Trug
Wir glauben uns im Licht,
doch Glück so leicht zerbricht.
Die Angst, die Angst, die Angst, die Angst
dass unser Übermut,
schürt in den Göttern blinde Wut.
Trifft uns erst ihr Zorn,
dann haben wir verloren!
Die Angst, die Angst, die Angst,
dass die Sterne, die uns führen
die leeren Lasten spüren
Die Angst
Die Angst!
Die Angst!
Ihr meine Freunde,
verwandt im Geist.
Die ihr mich euren Bruder heißt.
Spürt ihr wie ich,
die gleiche Last?
Wie euch der Hauch des Todes fasst?
Ihr, die ihr lacht zu jeder Zeit
Für Scherze seid ihr stets bereit.
Ich, Romeo, find keine Ruh,
etwas bedrückt mich, ich geb sie zu.
Die Angst, die Angst,
dass unser leichtes Sein,
verwandelt sich zu Stein,
dass die Sterne, die uns führen,
die leere Lasten spüren.
Die Angst, die Angst,
die Angst, die Angst,
dass morgen etwas fehlt,
dass uns das Leben nur mehr quält
Spürt ihr nicht die Gefahr?
Sie lauert schon ganz nah!
Ihr meine Freunde,
mir verwandt,
Grenzen habt ihr nie gekannt.
Und auch die Frauen,
die ihr begehrt
habt ihr verlassen,
unbeschwert.
Ihr, die ihr nur die Jugend kennt
und Faulheit, eine Tugend nennt.
Mir, Romeo, mir wird ganz bang!
Ich seh, ich spür den Untergang!
Die Angst, die Angst
vor dem unbekannten Flug
vor der Eltern Lug und Trug
Wir glauben uns im Licht,
doch Glück so leicht zerbricht.
Die Angst, die Angst, die Angst, die Angst
dass unser Übermut,
schürt in den Göttern blinde Wut.
Trifft uns erst ihr Zorn,
dann haben wir verloren!
Die Angst, die Angst, die Angst,
dass die Sterne, die uns führen
die leeren Lasten spüren
Die Angst
Die Angst!
Die Angst!
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenieROMEO:
Moi przyjaciele,
spokrewnieni duchem.
Wy, którzy nazywacie mnie swoim bratem.
Czy czujecie to samo co ja,
taki sam ciężar?
Jakbyście chwytali oddech śmierci?
Wy, którzy śmiejecie się w każdej chwili,
Jesteście zawsze gotowi do żartów.
Ja, Romeo, nie mogę znaleźć spokoju,
przyznaję, coś mnie przygnębia.
Strach, strach,
który nasz lekki byt,
zamienia w kamień,
który sprawia, że gwizdy, które nas prowadzą,
pozwalają nam poczuć pustkę.
Strach, strach,
strach, strach,
który sprawia, że brakuje czegoś jutrzejszemu dniu,
że życie już tylko nas dręczy.
Nie czujecie zagrożenia?
Ono czai się w pobliżu!
Moi przyjaciele,
podobni do mnie,
granice nigdy nie były wam znane.
I kobiety,
których pożądacie,
zostawiły was.
beztroskich.
Wy, którzy znacie tylko młodość
i lenistwo, które nazywacie cnotą.
Ja, Romeo, staję się strachliwy!
Widzę, czuję upadek!
Strach, strach,
przed nieznanym lotem,
przed kłamstwami i oszustwami rodziców.
Wierzymy, że jesteśmy w świetle,
ale szczęście tak łatwo się tłucze.
Strach, strach, strach, strach,
który nasze zuchwalstwo,
podsyca w ślepą furię bogów.
Spotyka nas najpierw wasz gniew,
potem jesteśmy straceni!
Strach, strach, strach,
który sprawia, że gwizdy, które nas prowadzą,
pozwalają nam poczuć pustkę.
Strach
Strach!
Strach!
Moi przyjaciele,
spokrewnieni duchem.
Wy, którzy nazywacie mnie swoim bratem.
Czy czujecie to samo co ja,
taki sam ciężar?
Jakbyście chwytali oddech śmierci?
Wy, którzy śmiejecie się w każdej chwili,
Jesteście zawsze gotowi do żartów.
Ja, Romeo, nie mogę znaleźć spokoju,
przyznaję, coś mnie przygnębia.
Strach, strach,
który nasz lekki byt,
zamienia w kamień,
który sprawia, że gwizdy, które nas prowadzą,
pozwalają nam poczuć pustkę.
Strach, strach,
strach, strach,
który sprawia, że brakuje czegoś jutrzejszemu dniu,
że życie już tylko nas dręczy.
Nie czujecie zagrożenia?
Ono czai się w pobliżu!
Moi przyjaciele,
podobni do mnie,
granice nigdy nie były wam znane.
I kobiety,
których pożądacie,
zostawiły was.
beztroskich.
Wy, którzy znacie tylko młodość
i lenistwo, które nazywacie cnotą.
Ja, Romeo, staję się strachliwy!
Widzę, czuję upadek!
Strach, strach,
przed nieznanym lotem,
przed kłamstwami i oszustwami rodziców.
Wierzymy, że jesteśmy w świetle,
ale szczęście tak łatwo się tłucze.
Strach, strach, strach, strach,
który nasze zuchwalstwo,
podsyca w ślepą furię bogów.
Spotyka nas najpierw wasz gniew,
potem jesteśmy straceni!
Strach, strach, strach,
który sprawia, że gwizdy, które nas prowadzą,
pozwalają nam poczuć pustkę.
Strach
Strach!
Strach!
Historia edycji tłumaczenia
| Tekst: |
Gérard Presgurvic Edytuj metrykę |
|---|---|
| Muzyka (producent): |
Gérard Presgurvic |
| Rok wydania: |
2001 |
Komentarze (0):