Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
Savatage
Popularne teksty
13. Luna - Wild West
Savatage - Turns to me
Turns to me
Tekst dodał(a): anka3007
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): immolated
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): bombelbombel
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
Stands all alone
Looks in the mirror
And sees what she wanted to be
Safely unknown
To anyone near her
She sees what she wanted to see
And turns to me
And turns to me
And turns to...
She was prophesied
For an early slide
Followed it to the letter
Well kept beauty queen
If there, always seen
Still you thought she’d know better
No erasing
The time you’re wasting
But when you’re wasting
You don’t care
All those pieces
In short term leases
But when you need them
They’re not there
For all those moments of yesterday
She’s traded every tomorrow
And now all those moments are so far away
Ghosts haunt each word she would say
As she walks among the decay
She had oscar wilde’s
Timeless sense of style
As had been her intention
Still she was afraid
Time must be repaid
And there’d be no redemption
Youth and time collide
She could not decide
On a certain direction
Time was catching up
Carefully made up
She avoided detection
For all those moments of yesterday
She’s traded every tomorrow
And now all those moments are so far away
I saw it too
Closer than you
What else is there left to say
Wait for me now
I will be there for you
This I will vow
If you still want me to
But it won’t be
This I have always known
And in the dark
There’s no one to pray for me now
I don’t understand what I’m feeling tonight
I don’t understand but I’m waiting
Searching the shadows that fade in the light
But I’m feeling alive
Trying to survive
Float with the tide
Till you arrive and I...
So he now turned to the ocean
Saying it was never meant to be
And the ocean never said a word
Though in truth she disagreed
And on the sand before him
While the waves broke gently white
The ocean listened carefully
As he told her of his life
I have been around the world
I’ve pursued the moon in flight
I have read the words of shakespeare
By a midnight arctic light
I have run between the dragon’s teeth
And lived to tell the tail
I have danced across a stardust sky
And never left a trail
I’ve seen things few could imagine
And I never will forget
But I’ve never had a family
And this I do regret
Now all I’ve loved have gone before me
And of the future I have great doubts
And though it seems I still have time left
I now feel time I can do without
And I have wondered to myself
Why should death set its own time
Is it just a final jest from fate
To add onto her other crimes?
For I have no wish to wait around
While all my senses fade
And one by one return the gifts
That youth so freely gave
Wired to some cold machine
That maps my every breath
And signals at the proper time
Less they should miss my death
And all this service I suspect
Is less done by goodwill
Than by the fear that they should miss
A final chance to bill
So I’ve decided to leave this world
And have devised a plan
To sail to sea in a small boat
Well out of sight of land
To sail once more upon the deep
Like a viking to his resting place
Then slip forever neath the waves
An exit with some grace
And the ship shall be my coffin
On this last voyage that I take
And my trail left through the water
Will be my final wake
I have done more than thought about this
On my life I’ve closed every door
I have left a will beside my bed
And the boat is there offshore
And all I ask is your assistance
When that ship is well away from the land
That you send a storm to embrace us
And take us gently in your hand
When he had finished speaking
Some points the ocean did concede
But when he said his final word
She once more disagreed
I’ll think about this if I may
I need not rush the tide
For in this world of too little time
There’s always time to die
You seem so eager to end this life
And with your death to dance
That you ignored his putrid breath
Now perfumed with romance
The sailor said you cannot understand
The needs or wants of men
So I’ll ask you once more for your help
And I shall not ask again
Then the ocean pulled her waves back
And beckoned him stand near
And when he had stepped closer
She whispered in his ear
That every man
Is born you see
Beneath the sword
Damocles
For young and old
Are all alive
On that next beat
On which we ride
And that beat is such
A fragile thing
In both old men
Or youthful king
And that beat
Stands all alone you see
Between us
And black eternity
And though death is surely
Each man’s fate
Until that time
Let each man wait
So be careful as you go through life
What you romanticize
I find such things are rarely true
And far more rarely wise
The sailor then listened carefully
And every thought was filed
And though he was still not quite convinced
He agreed to wait awhile
And meanwhile further down the beach
There stood a younger man
And he too felt the sand of time
Was running through his hands
But this youth felt they ran too fast
As he stood near a rusting dock
And heard the waves marking time
Like some relentless clock
He felt his future was not here
Of this he had no doubt
And even though he was eighteen
His time was running out
Looks in the mirror
And sees what she wanted to be
Safely unknown
To anyone near her
She sees what she wanted to see
And turns to me
And turns to me
And turns to...
She was prophesied
For an early slide
Followed it to the letter
Well kept beauty queen
If there, always seen
Still you thought she’d know better
No erasing
The time you’re wasting
But when you’re wasting
You don’t care
All those pieces
In short term leases
But when you need them
They’re not there
For all those moments of yesterday
She’s traded every tomorrow
And now all those moments are so far away
Ghosts haunt each word she would say
As she walks among the decay
She had oscar wilde’s
Timeless sense of style
As had been her intention
Still she was afraid
Time must be repaid
And there’d be no redemption
Youth and time collide
She could not decide
On a certain direction
Time was catching up
Carefully made up
She avoided detection
For all those moments of yesterday
She’s traded every tomorrow
And now all those moments are so far away
I saw it too
Closer than you
What else is there left to say
Wait for me now
I will be there for you
This I will vow
If you still want me to
But it won’t be
This I have always known
And in the dark
There’s no one to pray for me now
I don’t understand what I’m feeling tonight
I don’t understand but I’m waiting
Searching the shadows that fade in the light
But I’m feeling alive
Trying to survive
Float with the tide
Till you arrive and I...
So he now turned to the ocean
Saying it was never meant to be
And the ocean never said a word
Though in truth she disagreed
And on the sand before him
While the waves broke gently white
The ocean listened carefully
As he told her of his life
I have been around the world
I’ve pursued the moon in flight
I have read the words of shakespeare
By a midnight arctic light
I have run between the dragon’s teeth
And lived to tell the tail
I have danced across a stardust sky
And never left a trail
I’ve seen things few could imagine
And I never will forget
But I’ve never had a family
And this I do regret
Now all I’ve loved have gone before me
And of the future I have great doubts
And though it seems I still have time left
I now feel time I can do without
And I have wondered to myself
Why should death set its own time
Is it just a final jest from fate
To add onto her other crimes?
For I have no wish to wait around
While all my senses fade
And one by one return the gifts
That youth so freely gave
Wired to some cold machine
That maps my every breath
And signals at the proper time
Less they should miss my death
And all this service I suspect
Is less done by goodwill
Than by the fear that they should miss
A final chance to bill
So I’ve decided to leave this world
And have devised a plan
To sail to sea in a small boat
Well out of sight of land
To sail once more upon the deep
Like a viking to his resting place
Then slip forever neath the waves
An exit with some grace
And the ship shall be my coffin
On this last voyage that I take
And my trail left through the water
Will be my final wake
I have done more than thought about this
On my life I’ve closed every door
I have left a will beside my bed
And the boat is there offshore
And all I ask is your assistance
When that ship is well away from the land
That you send a storm to embrace us
And take us gently in your hand
When he had finished speaking
Some points the ocean did concede
But when he said his final word
She once more disagreed
I’ll think about this if I may
I need not rush the tide
For in this world of too little time
There’s always time to die
You seem so eager to end this life
And with your death to dance
That you ignored his putrid breath
Now perfumed with romance
The sailor said you cannot understand
The needs or wants of men
So I’ll ask you once more for your help
And I shall not ask again
Then the ocean pulled her waves back
And beckoned him stand near
And when he had stepped closer
She whispered in his ear
That every man
Is born you see
Beneath the sword
Damocles
For young and old
Are all alive
On that next beat
On which we ride
And that beat is such
A fragile thing
In both old men
Or youthful king
And that beat
Stands all alone you see
Between us
And black eternity
And though death is surely
Each man’s fate
Until that time
Let each man wait
So be careful as you go through life
What you romanticize
I find such things are rarely true
And far more rarely wise
The sailor then listened carefully
And every thought was filed
And though he was still not quite convinced
He agreed to wait awhile
And meanwhile further down the beach
There stood a younger man
And he too felt the sand of time
Was running through his hands
But this youth felt they ran too fast
As he stood near a rusting dock
And heard the waves marking time
Like some relentless clock
He felt his future was not here
Of this he had no doubt
And even though he was eighteen
His time was running out
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenieStoi całkiem sama
Patrzy w lustro
I widzi to kim chciała być
Bezpiecznie nieznana
Nikomu w pobliżu
Widzi to co chciała zobaczyć
I zwraca się do mnie
I zwraca się do mnie
Zwraca się do...
Wieszczono jej
Wczesny schyłek
Trzymała się tego co do litery
Dobrze zachowana królowa piękności
gdy była, zawsze tak widziana
Ale wydawało się że wiedziała lepiej
Bez ścierania
Czas który marnujesz
Lecz gdy tracisz
Nic cię to nie obchodzi
Te wszystkie części
Wynajęte na krótki czas
Lecz gdy są potrzebne
Wtedy ich nie ma
Za te wszystkie wczorajsze chwile
Sprzedała by każdy przyszły dzień
A teraz te wszystkie chwile są daleko stąd
Duchy nawiedzają każde słowo które mówiła
Gdy chodzi wśród zepsucia
Miała wieczne wyczucie stylu
Oskara Wilde'a
Tak jak było jej zamiarem
Ale bała się
Że czas trzeba odpłacić
I nie będzie odkupienia
Młodość i czas się spotykają
Nie mogła się zdecydować
Na konkretny kierunek
Czas doganiał
Z dokładnym makijażem
Unikała wykrycia
Za te wszystkie wczorajsze chwile
Sprzedała by każdy przyszły dzień
A teraz te wszystkie chwile są daleko stąd
Ja to też widziałem
Bliżej niż ty
Cóż jeszcze zostało do powiedzenia
Teraz poczekaj na mnie
Będę tam dla ciebie
To ja przyrzekam
Jeśli nadal będziesz chcieć
Ale to nie nastąpi
To zawsze wiedziałem
I w ciemności
Nikt teraz za mnie się nie pomodli
Nie rozumiem co dzisiaj czuję
Nie rozumiem lecz czekam
Szukam cieni, które znikają w nocy
Lecz czuję że żyję
Próbuję przetrwać
Płynąć z prądem
Aż przybędziesz i ja...
Więc teraz zwrócił się do oceanu
Mówiąc że tak nigdy nie miało być
A ocean nigdy nic nie odpowiedział
Lecz po prawdzie się nie zgodziła
A na piasku przed nim
Gdy fale się delikatnie rozpryskiwały
Ocean uważnie słuchał
jak on opowiadał jej o swym życiu
Byłem na całym świecie
Ścigałem księżyc w locie
czytałem słowa Szekspira
Przy północnym arktycznym świetle
Biegałem między smoczymi zębami
I żyłem by o tym opowiedzieć
Tańczyłem po niebie z gwiezdnym pyłem
I nigdy nie zszedłem ze szlaku
Widziałem rzeczy które niewielu może sobie wyobrazić
I nigdy nie zapomnę
Lecz nigdy nie miałem rodziny
I tego żałuję
Teraz wszystko co kochałem przepadło przede mną
A c do przyszłości do ma duże wątpliwości
I jednak wydaje się że nadal mi zostało czasu
Czuję teraz że bez niego się obejdę
I zastanawiam się
Dlaczego śmierć ma ustalać swój czas
Czy to tylko ostatni żart losu
Oprócz jej innych zbrodni?
Bo ja nie mam ochoty czekać
Gdy wszystkie me zmysły zanikają
I zwracają dary jeden po drugim
Które młodość tak beztrosko dała
Podłączony do jakiejś zimnej maszyny
Która notuje mój każdy oddech
I sygnalizuje we właściwym czasie
I podejrzewam, że cała ta obsługa
Jest mniej robiona z dobrej woli
Niż z obawy że przepadnie im
Ostatnia szansa wystawienia rachunku
Więc postanowiłem opuścić ten świat
I obmyśliłem plan
By pożeglować w małej łódce
Daleko poza ląd
By żeglować jeszcze raz nad głębią
Jak wiking do miejsca spoczynku
Potem wśliznąć się w fale na wieki
Odejście z jakąś chwałą
A ten statek będzie moją trumną
W tej ostatniej podróży, w którą wyruszam
A mym ostatnim kilwaterem
Będzie mój ślad pozostawiony w wodzie
Uczyniłem więcej niż tylko myśl o tym
W życiu zamknąłem każde drzwi
Przy łóżku zostawiłem testament
A łódka jest tam przy brzegu
Wszystko o co proszę to pomoc
Gdy ten statek będzie daleko od lądu
Wyślij sztorm by nas objął
I zabierz nas delikatnie swą dłonią
Gdy skończył mówić
Ocean uznał niektóre punkty
lecz gdy wypowiedział swe ostatnie słowo
Ocean raz jeszcze odmówił
Pomyślę o tym, jeśli mogę
Nie trzeba przyspieszać fal
Bo w tym świecie braku czasu
na śmierć zawsze on się znajdzie
Wydajesz się tak bardzo chcieć zakończyć ten żywot
I zatańczyć ze swoją śmiercią
Że zignorowałeś jej trupi oddech
Teraz przesycony wonią romansu
Żeglarz powiedział że nie rozumiesz
Potrzeb czy zachcianek mężczyzn
Więc proszę cię raz jeszcze o pomoc
A kolejny raz nie poproszę
Wtedy ocean wycofał swe fale
I przywołał go by podszedł bliżej
A gdy się zbliżył
To szepnął mu do ucha
Że, widzisz, każdy człowiek
rodzi się
Pod mieczem
Demoklesa
Bo młodzi i starzy
Są żywi
A tym kolejnym biciem
na którym jedziemy
I to bicie to taka
Delikatna rzecz
W zarówna starych ludziach
Jak i młodym królu
I, widzisz, to bicie
Stoi samo wolne
między nami
a czarną wiecznością
I choć śmierć jest na pewno
Przeznaczeniem każdego człowieka
na tą chwilę
Niech każdy człek czeka
Więc bądź ostrożny gdy będziesz szedł przez życie
Z tego co idealizujesz
Odnajduję że rzadko coś jest prawdziwe
I dużo rzadziej mądre
Żeglarz uważnie wysłuchał
I każda myśl została zapamiętana
I chociaż wciąż nie był do końca przekonany
To zgodził się poczekać trochę
A tymczasem dalej na plaży
Stał młody człowiek
I on także czuł że piasek czasu
Przesypuje u się przez palce
Ale młody czuł, że biegną zbyt szybko
gdy stał blisko rdzewiejącego doku
I słyszał jak fale oznaczają czas
Jak jakiś bezlitosny zegar
Czuł że jego przyszłość nie była tutaj
Co do tego nie miał wątpliwości
I chociaż miał osiemnaście lat
Jego czas uciekał
Patrzy w lustro
I widzi to kim chciała być
Bezpiecznie nieznana
Nikomu w pobliżu
Widzi to co chciała zobaczyć
I zwraca się do mnie
I zwraca się do mnie
Zwraca się do...
Wieszczono jej
Wczesny schyłek
Trzymała się tego co do litery
Dobrze zachowana królowa piękności
gdy była, zawsze tak widziana
Ale wydawało się że wiedziała lepiej
Bez ścierania
Czas który marnujesz
Lecz gdy tracisz
Nic cię to nie obchodzi
Te wszystkie części
Wynajęte na krótki czas
Lecz gdy są potrzebne
Wtedy ich nie ma
Za te wszystkie wczorajsze chwile
Sprzedała by każdy przyszły dzień
A teraz te wszystkie chwile są daleko stąd
Duchy nawiedzają każde słowo które mówiła
Gdy chodzi wśród zepsucia
Miała wieczne wyczucie stylu
Oskara Wilde'a
Tak jak było jej zamiarem
Ale bała się
Że czas trzeba odpłacić
I nie będzie odkupienia
Młodość i czas się spotykają
Nie mogła się zdecydować
Na konkretny kierunek
Czas doganiał
Z dokładnym makijażem
Unikała wykrycia
Za te wszystkie wczorajsze chwile
Sprzedała by każdy przyszły dzień
A teraz te wszystkie chwile są daleko stąd
Ja to też widziałem
Bliżej niż ty
Cóż jeszcze zostało do powiedzenia
Teraz poczekaj na mnie
Będę tam dla ciebie
To ja przyrzekam
Jeśli nadal będziesz chcieć
Ale to nie nastąpi
To zawsze wiedziałem
I w ciemności
Nikt teraz za mnie się nie pomodli
Nie rozumiem co dzisiaj czuję
Nie rozumiem lecz czekam
Szukam cieni, które znikają w nocy
Lecz czuję że żyję
Próbuję przetrwać
Płynąć z prądem
Aż przybędziesz i ja...
Więc teraz zwrócił się do oceanu
Mówiąc że tak nigdy nie miało być
A ocean nigdy nic nie odpowiedział
Lecz po prawdzie się nie zgodziła
A na piasku przed nim
Gdy fale się delikatnie rozpryskiwały
Ocean uważnie słuchał
jak on opowiadał jej o swym życiu
Byłem na całym świecie
Ścigałem księżyc w locie
czytałem słowa Szekspira
Przy północnym arktycznym świetle
Biegałem między smoczymi zębami
I żyłem by o tym opowiedzieć
Tańczyłem po niebie z gwiezdnym pyłem
I nigdy nie zszedłem ze szlaku
Widziałem rzeczy które niewielu może sobie wyobrazić
I nigdy nie zapomnę
Lecz nigdy nie miałem rodziny
I tego żałuję
Teraz wszystko co kochałem przepadło przede mną
A c do przyszłości do ma duże wątpliwości
I jednak wydaje się że nadal mi zostało czasu
Czuję teraz że bez niego się obejdę
I zastanawiam się
Dlaczego śmierć ma ustalać swój czas
Czy to tylko ostatni żart losu
Oprócz jej innych zbrodni?
Bo ja nie mam ochoty czekać
Gdy wszystkie me zmysły zanikają
I zwracają dary jeden po drugim
Które młodość tak beztrosko dała
Podłączony do jakiejś zimnej maszyny
Która notuje mój każdy oddech
I sygnalizuje we właściwym czasie
I podejrzewam, że cała ta obsługa
Jest mniej robiona z dobrej woli
Niż z obawy że przepadnie im
Ostatnia szansa wystawienia rachunku
Więc postanowiłem opuścić ten świat
I obmyśliłem plan
By pożeglować w małej łódce
Daleko poza ląd
By żeglować jeszcze raz nad głębią
Jak wiking do miejsca spoczynku
Potem wśliznąć się w fale na wieki
Odejście z jakąś chwałą
A ten statek będzie moją trumną
W tej ostatniej podróży, w którą wyruszam
A mym ostatnim kilwaterem
Będzie mój ślad pozostawiony w wodzie
Uczyniłem więcej niż tylko myśl o tym
W życiu zamknąłem każde drzwi
Przy łóżku zostawiłem testament
A łódka jest tam przy brzegu
Wszystko o co proszę to pomoc
Gdy ten statek będzie daleko od lądu
Wyślij sztorm by nas objął
I zabierz nas delikatnie swą dłonią
Gdy skończył mówić
Ocean uznał niektóre punkty
lecz gdy wypowiedział swe ostatnie słowo
Ocean raz jeszcze odmówił
Pomyślę o tym, jeśli mogę
Nie trzeba przyspieszać fal
Bo w tym świecie braku czasu
na śmierć zawsze on się znajdzie
Wydajesz się tak bardzo chcieć zakończyć ten żywot
I zatańczyć ze swoją śmiercią
Że zignorowałeś jej trupi oddech
Teraz przesycony wonią romansu
Żeglarz powiedział że nie rozumiesz
Potrzeb czy zachcianek mężczyzn
Więc proszę cię raz jeszcze o pomoc
A kolejny raz nie poproszę
Wtedy ocean wycofał swe fale
I przywołał go by podszedł bliżej
A gdy się zbliżył
To szepnął mu do ucha
Że, widzisz, każdy człowiek
rodzi się
Pod mieczem
Demoklesa
Bo młodzi i starzy
Są żywi
A tym kolejnym biciem
na którym jedziemy
I to bicie to taka
Delikatna rzecz
W zarówna starych ludziach
Jak i młodym królu
I, widzisz, to bicie
Stoi samo wolne
między nami
a czarną wiecznością
I choć śmierć jest na pewno
Przeznaczeniem każdego człowieka
na tą chwilę
Niech każdy człek czeka
Więc bądź ostrożny gdy będziesz szedł przez życie
Z tego co idealizujesz
Odnajduję że rzadko coś jest prawdziwe
I dużo rzadziej mądre
Żeglarz uważnie wysłuchał
I każda myśl została zapamiętana
I chociaż wciąż nie był do końca przekonany
To zgodził się poczekać trochę
A tymczasem dalej na plaży
Stał młody człowiek
I on także czuł że piasek czasu
Przesypuje u się przez palce
Ale młody czuł, że biegną zbyt szybko
gdy stał blisko rdzewiejącego doku
I słyszał jak fale oznaczają czas
Jak jakiś bezlitosny zegar
Czuł że jego przyszłość nie była tutaj
Co do tego nie miał wątpliwości
I chociaż miał osiemnaście lat
Jego czas uciekał
Historia edycji tłumaczenia
| Autor: |
(brak) Edytuj metrykę |
|---|
Komentarze (0):