Sound Horizon - Jinsei wa Ireko Ningyo

[Aleksiej Romanowicz Zwoliński, rosyjski miliarder]

„Jestem Zwoliński od starożytnych historii!
Kiedy widzę dziurę w ziemi… chcę kopać!”

„Panie i panowie! Dzisiaj opowiem wam o cudownej części mojego życia!
Wzniesiemy kurtynę historii o moim nędznym wychowaniu,
smutną, smutną historię!”
"Świetnie, świetnie! Niech każdy zbierze energię i się przygotuje!
Złączcie dłonie i wyciągnijcie nogi!"

W moim domu mieliśmy iskrzący się kominek
Mimo to, smutne, ale nigdy nie mieliśmy drewna, by w nim palić
Moi młodsi bracia nigdy nie przestawali się kręcić
Mimo, że są głodni, zamarzną na śmierć, jeśli pozostaną w bezruchu

Dar od przeznaczenia, laleczka matrioszka pełna nieszczęść
Nieważne, jak ją otworzysz, znajdziesz tylko smutek

„Świetnie, świetnie! Czarny pieprz w barszczu!
Teraz, następna część będzie o wiele smutniejsza!”

Czysta i iskrząca się Wołga, przecięta powiewem wiatru
Jedź, trojko! Dom jeszcze daleko, więc snuj po niebie

Moje młodsze siostry często mają puste żołądki
„Braciszku, jestem głodna”
„Trzymaj się!”
"Ałć!"
Trzymaj się, Katiusza! Srebrny zastrzyk z pewnością ci pomoże!

Życie to dar, lalka matrioszka pełna absurdu
Nieważne, jak ją otwierasz, znajdujesz wyłącznie ból

„Teraz, niech wszyscy wezmą chusteczki. To, co do tej pory słyszeliście, to prolog.
Teraz nadchodzi czas na smutną część”

Z powodu rachunków medycznych na dziewczynkę przykutą do łóżka, biedna gospodarka domowa została zrujnowana
Tata jest w odległej kopalni węgla. Kamień osuwa się i grzebie go pod sobą
Ze zbyt stromego do wspinania się zbocza, by spaść wystarczy chwila

Na pogrzebie martwej dziewczynki nie ma śladu po dwójce, których kochała
Mama ubrana jak prostytutka, nie wytrzymuje tego wszystkiego i odchodzi
Nieważne jak strome jest zbocze, by spaść wystarczy chwili

"Katiusza..."
"Tatuś..."
"Już, już, nie płaczcie"
"Mama..."
"Chodźmy pożegnać Katiuszę"

"Skarbie. SKARBIE!"
"Oh, Eirene! Moja ukochana żono... Zwoliński jest do twojej dyspozycji"
"Co to znowu za wygłupy.... Jak ci idzie w pracy?”
„Gładko, ślicznie, perfekcyjnie! Tylko teraz robimy sobie przerwę. Ah, wystarczy dziewczęta. Tak, dziękuję. Dziękuję, dziękuję!”
“To było dość niemiłe, co?”
„To koniec? Nuda”
„Moja pięść!... "
“Zostawmy to Zwolinowi I chodźmy do domu”
“Wystarczy! Idziemy!”
„Czekaj, Katia!”
“Czekaj! Siostrzyczko~!”
:Erm, dalej, panowie! Przygotujcie się! Do pracy"
“Wspaniale!”

Kopiemy, kopiemy, widzimy tylko piach, nieważne, gdzie kopiemy, nie znajdujemy żadnej żyły
"To tylko wymysł łasego na pieniądze człowieka, twoje starania idą na marne" - to mi powtarzają inni
Mimo to, ty się nie poddajesz

Kopiemy, kopiemy, wszystko kryje kurz, nieważne, gdzie kopiemy, zdaje się to nie mieć końca
"To tylko rozrywka nowobogackich, a z ciebie jest idiota" Oto co mówią i śmieją się
Mimo to, zawsze jestem przy tobie

(Ani błyszczące) Lśniące złoto (Ani imię) Sławne na cały świat
(Ty) Nie pragniesz tego (Chcesz po prostu) mieć marzenie
Czy Moira (przeznaczenie) pragnie komedii czy tragedii?
Chcę ponownie wystawić Mit na scenie historii

Nasza biedna rodzina rozpadła się, ja zostałem pomocnikiem w sklepie
Prześladowany przez swą brzydką aparycję, lecz pracowałem ciężej niż ktokolwiek inny
Wsparciem dla mnie (ciebie) było istnienie mojej rodziny oraz książka z epopeją podarowana przez matkę

"Przeznaczenie bywa okrutne, lecz nie bójcie się jej!
Moira nigdy nie uśmiecha się do tych, którzy nie walczą!"

Życie to dar, lalka matrioszka pełna absurdu
Nawet jeżeli, i tak będę (będziesz) kopać, dopóki będzie dziura

"Uoou!"
"Skarbie?"
"Eirene, Eirene!"
"Co się stało"
"Wspaniałe!"
"Ee?"
"Wspaniałe!"
"Ojej..."
"Wspaniałe!!!!"
"Rzeczywiście cudowne!"



[tłumaczenie nie moje.]