Stanisław Grzesiuk - Noc ciemna i zimna

Noc ciemna i zimna, jak tyran ponura,
Noc ciemna, zimna az strach.
Lecz jednak straszniejszy wyglada z tumanu
Ponury, wiezienny gmach.

Dwunasta wybila na miejskim zegarze,
Wiezniowie twardym snem spia.
Lecz jednak nie wszyscy, bo jeden z nich marzy…
On widzi wolnosc za mgla.

Choc not taka krótka i kraty nie slabe,
A pilnik cienki jak wlos,
On jednak nie zwaza, piluje nim kraty.
I wciaz, i wciaz.

Nareszcie zelazo od muru odstaje
I wolnosc slodka tuz, tuz.
Ach nocko kochana, pamietajze o mnie
I w pore oczeta zmróz.

Wyskoczyl przez okno z zapartym oddechem.
Nie wiedzial biedny, ze w grób!
Wtem wystrzal sie rozlegl i odbil sie echem,
A na murawe legl trup.

Na odglos wystrzalu wiezniowie powstali
I w dali zaszumial gaj.
A warta, jak zwykle wolala z oddali:
Czuwaj, czuwaj.