Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
The Black Dahlia Murder
Popularne teksty
The Black Dahlia Murder - On Stirring Seas of Salted Blood
On Stirring Seas of Salted Blood
Tekst dodał(a): xForsaken
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): Xyzzy
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): DarkAngel93
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
Ritual Of Condemnation
Oceans of madness darkened,
alone on Hell she rides.
Lichen, undead and rotten,
dripping and dignified.
She combs with violence,
upon the wailing storm.
This spectral ship,
of doomed purgation barrels on awry.
On stirring seas of salted blood,
condemned to forge her sails forevermore.
Enslaved, her hull will never reach the shores.
Damning waters of irony filth.
Beneath the stench of crimson winds,
her sails of flesh be torn.
Red skeletons are oaring,
the plasma stains their bones.
Her rusting cannons,
fire blindly in the mist.
This haunted vessel lost and damned,
the prisoners of her endless quest.
A burial at ancient sea,
that cannot rest in fucking peace.
The crew of wraithlike revenants,
merely seek peace and reverence,
from purgatorial permanence.
Their cursed bondage has no end!
On they ride through the throes,
of ceaseless night.
Her will never dies!
The compass pointing straight to Hell,
and that is where they’re going.
Beaten by curling waves of red.
The storm, no signs of slowing now.
On stirring seas of salted blood,
condemned to forge her sails forevermore.
Enslaved, her hull will never reach the shores.
Damning waters of irony filth.
Scabbed with the blood,
of ones they have killed.
The ghosts of war must soldier on!
Oceans of madness darkened,
alone on Hell she rides.
Lichen, undead and rotten,
dripping and dignified.
She combs with violence,
upon the wailing storm.
This spectral ship,
of doomed purgation barrels on awry.
On stirring seas of salted blood,
condemned to forge her sails forevermore.
Enslaved, her hull will never reach the shores.
Damning waters of irony filth.
Beneath the stench of crimson winds,
her sails of flesh be torn.
Red skeletons are oaring,
the plasma stains their bones.
Her rusting cannons,
fire blindly in the mist.
This haunted vessel lost and damned,
the prisoners of her endless quest.
A burial at ancient sea,
that cannot rest in fucking peace.
The crew of wraithlike revenants,
merely seek peace and reverence,
from purgatorial permanence.
Their cursed bondage has no end!
On they ride through the throes,
of ceaseless night.
Her will never dies!
The compass pointing straight to Hell,
and that is where they’re going.
Beaten by curling waves of red.
The storm, no signs of slowing now.
On stirring seas of salted blood,
condemned to forge her sails forevermore.
Enslaved, her hull will never reach the shores.
Damning waters of irony filth.
Scabbed with the blood,
of ones they have killed.
The ghosts of war must soldier on!
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenieRytuał potępienia
Oceany szaleństwa ciemnieją,
samotnie po Piekle żegluje.
Zgniła, nieumarła, pokryta porostem,
ociekająca, choć pełna godności.
W szale wichury przeszukuje morze,
przemocą wśród jęczącej burzy.
Widmowy okręt,
skazany na potępienie, gnany naprzód, na zatracenie.
Na wzburzonych morzach słonej krwi,
potępiona, by wiecznie wznosić swe żagle.
Zniewolona, jej kadłub nigdy nie dotrze do brzegu.
Przeklęte wody, zanieczyszczone ironią.
Pod smrodem szkarłatnych wiatrów,
jej żagle z ciała są rozrywane.
Czerwone szkielety wiosłują,
a plazma plami ich kości.
Jej zardzewiałe działa,
strzelają na oślep we mgle.
Ten nawiedzony okręt, zgubiony i przeklęty,
niesie więźniów swej nieskończonej misji.
Pochówek na starożytnym morzu,
który nie zazna pierdolonego spokoju,
Załoga widmowych upiorów
szuka jedynie pokoju i szacunku,
od wiecznego czyśćca.
Ich przeklęta niewola nie ma końca!
Wciąż płyną przez udręki,
niekończącej się nocy.
Jej wola nigdy nie umrze!
Kompas wskazuje prosto na Piekło,
i tam właśnie płyną.
Bite przez wirujące czerwone fale.
Burza nie wykazuje oznak spowolnienia.
Na wzburzonych morzach słonej krwi,
potępiona, by wiecznie wznosić swe żagle.
Zniewolona, jej kadłub nigdy nie dotrze do brzegu.
Przeklęte wody, zanieczyszczone ironią.
Pokryte strupami z krwi,
tych, których zabili.
Duchy wojny muszą iść dalej!
Oceany szaleństwa ciemnieją,
samotnie po Piekle żegluje.
Zgniła, nieumarła, pokryta porostem,
ociekająca, choć pełna godności.
W szale wichury przeszukuje morze,
przemocą wśród jęczącej burzy.
Widmowy okręt,
skazany na potępienie, gnany naprzód, na zatracenie.
Na wzburzonych morzach słonej krwi,
potępiona, by wiecznie wznosić swe żagle.
Zniewolona, jej kadłub nigdy nie dotrze do brzegu.
Przeklęte wody, zanieczyszczone ironią.
Pod smrodem szkarłatnych wiatrów,
jej żagle z ciała są rozrywane.
Czerwone szkielety wiosłują,
a plazma plami ich kości.
Jej zardzewiałe działa,
strzelają na oślep we mgle.
Ten nawiedzony okręt, zgubiony i przeklęty,
niesie więźniów swej nieskończonej misji.
Pochówek na starożytnym morzu,
który nie zazna pierdolonego spokoju,
Załoga widmowych upiorów
szuka jedynie pokoju i szacunku,
od wiecznego czyśćca.
Ich przeklęta niewola nie ma końca!
Wciąż płyną przez udręki,
niekończącej się nocy.
Jej wola nigdy nie umrze!
Kompas wskazuje prosto na Piekło,
i tam właśnie płyną.
Bite przez wirujące czerwone fale.
Burza nie wykazuje oznak spowolnienia.
Na wzburzonych morzach słonej krwi,
potępiona, by wiecznie wznosić swe żagle.
Zniewolona, jej kadłub nigdy nie dotrze do brzegu.
Przeklęte wody, zanieczyszczone ironią.
Pokryte strupami z krwi,
tych, których zabili.
Duchy wojny muszą iść dalej!
Historia edycji tłumaczenia
| Autor: |
(brak) Edytuj metrykę |
|---|
Komentarze (0):