Velesar - Przegrana sprawa (dumka słowiańska)

– stój, nim mnie opuścisz, obejrzyj się choć raz!
– tam już rogi grają – zły to dla nas czas...
– jak mam żyć bez ciebie, jak witać każdy dzień?
– dość! Tam czeka sława, albo wieczny sen...

Przegrana sprawa,
Przeklęta rzeczywistość –
Jak w ogniu wojny
Ocalić przyszłość?
Od ciebie perunie
Zależy dziś nasz świat!
Podaruj nam jeszcze
Te kilka lat...

– śnieg szkarłatem płonie, nadchodzi śmierci mrok...
– gdzieś na trwogę grają, słychać ciężki krok!
– miecz dosięgnął serca, krew płynie z setki ran...
– już się nie spotkamy, nie było dane nam!

Przegrana sprawa,
Zdeptana rzeczywistość –
Jak szponom śmierci
Wydrzeć przyszłość?
Błagamy welesie,
Niech twoja moc to sprawi,
Byśmy się odnaleźli
W twym królestwie – w nawii

Choć dokoła pożoga,
Choć rozpada się ten świat,
Tamtych dni minionych
Nie odbierze nikt nam!

Z twym imieniem na ustach
Nawet śmierć nie jest zła
Bez pożegnań, bez żalu
Czas mi odejść – bądźże zdrowa miła ma!