Versailles - After cloudia

W cieniu chmury, tak szybko jak wiatr
Chciałem, byśmy szli we dwoje, lecz
Gdy stajemy mocno na ziemi, czas się rozłazi
Nasze cienie unoszą się

Odwracam wzrok, wstrzymuję oddech

Cień się wydłuża, rany idą precz
Zupełnie jakbym stawał się coraz większy
Jeśli będę szedł pod słońcem, które odwróciło się
Do mnie tyłem, będę mógł ukryć wszystko

Wierzyłem, że będę mógł cię spotkać
Cały czas o to prosiłem, lecz

Gdy zbudziłem się ze snu, ciebie nie było
Wzmaga się powtarzająca się rozpacz
Gdy skrywam rany, ty także znikasz
W świetle

Trzymam się tylko pragnienia, aby czas był przezroczysty
Łzy nieba nie dochodzą do mnie
Żeby chociaż one mnie dotknęły

Gdy zbudziłem się ze snu, ciebie nie było
Wzmaga się powtarzająca się rozpacz
Gdy skrywam rany, ty także znikasz
Do światła

Śniło mi się, że tamtego dnia machałaś ręką
Nawet teraz pamiętam, jak cię objąłem
Znikasz na bezkresnym niebie
Zostawiasz tęczę

Boli mnie, kiedy myślę o dniu,
W którym byłaś