Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
Vintersorg
Popularne teksty
Vintersorg - Jökeln
Jökeln
Tekst dodał(a): MetalMind
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): lucy333
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): Avarothus
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
Som en gammal isbelupen drake ligger Jökeln tung
Och vitgrönraggig nedför branten mellan tvenne toppar
Stjärten lindad runtom högsta
Spetsen, buken spänd och stinn
I fjällets kittel, ryggen krönt av mittmoränens ås,
Svart och knöglig
Ner mot daln han sträcker långsmal nos med rynkigt
Skinn till läppar, vita tänder grina där imellan,
Genom Jökelportens svarta hål rinner ur hans
Gap en lerig ström
Taggig kam på hjässan, mörka grumligt gröngrå ögen -
Stelt han stirrar över dalen ner,
Trycker nosen vädrar mot
Marken mellan tassarna vars mörka klor
Skymta fram ur våt smutsgrå ragg
Småväxt ättling av sin jättestamfar, istidsdraken,
Fader Jökul själv - han som sträckte stjärten upp
Mot polen ramarna mot blockberg och ural,
Han som över fjäll och slätter vräkte sig,
Krälande och vältrande
Han som fyllde hav och sjöar,
Rev med klorna rispor i de hårda hällar
Gnagde klipporna och pressade
Bergen samman med sin tyngd
Ham som skövlade och lade öde sagoskogar,
Gröna paradis, blåste med iskall andedräkt bort
Allt som levde, blommande och lyste
Och vitgrönraggig nedför branten mellan tvenne toppar
Stjärten lindad runtom högsta
Spetsen, buken spänd och stinn
I fjällets kittel, ryggen krönt av mittmoränens ås,
Svart och knöglig
Ner mot daln han sträcker långsmal nos med rynkigt
Skinn till läppar, vita tänder grina där imellan,
Genom Jökelportens svarta hål rinner ur hans
Gap en lerig ström
Taggig kam på hjässan, mörka grumligt gröngrå ögen -
Stelt han stirrar över dalen ner,
Trycker nosen vädrar mot
Marken mellan tassarna vars mörka klor
Skymta fram ur våt smutsgrå ragg
Småväxt ättling av sin jättestamfar, istidsdraken,
Fader Jökul själv - han som sträckte stjärten upp
Mot polen ramarna mot blockberg och ural,
Han som över fjäll och slätter vräkte sig,
Krälande och vältrande
Han som fyllde hav och sjöar,
Rev med klorna rispor i de hårda hällar
Gnagde klipporna och pressade
Bergen samman med sin tyngd
Ham som skövlade och lade öde sagoskogar,
Gröna paradis, blåste med iskall andedräkt bort
Allt som levde, blommande och lyste
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenieNiczym stary pokryty lodem smok, lodowiec jest ciężki
A biało-zielony wypiera przepaść między dwoma szczytami
Ogon owinięty wokół najwyższego
Porada, brzuch napięty i sztywny
W kotle gór, tył został ukoronowany przez grzbiet śródmorenowy
Czarny i grudkowaty
W kierunku doliny, wyciąga długi wąski pysk z pomarszczoną
skórą do ust, białe zęby pośrodku uśmiechają się szeroko
Przez czarną dziurę bramy lodowca, z jego luki wypływa błotnisty strumień
Kolczasta grępla na głowie, ciemno-mętne zielono-szare oczy
Sztywno wpatruje się w dolinę w dół
Naciśnięcie nosa powoduje, że oddycha przy
Ziemi między łapami, których ciemne szpony
Przebłyskują się z mokrego, brudnego, szarego łachmana
Drobny potomek swojego gigantycznego przodka, smoka z epoki lodowcowej
Sam ojciec lodowiec
Ten, który rozciągnął swój ogon
W kierunku Polski ramy w kierunku gór blokowych i Uralu
Ten, który rzucił się w góry i równiny
Czołga się i toczy
Ten, który przeleciał morza i jeziora
Rozdziera pazurami zadrapania w twardych płytach
Obgryzł skały i przycisnął
Góry wraz z ich ciężarem
Ten, który zniszczył i spustoszył bajkowe lasy
Zielony raj
Zdmuchnął lodowatym oddechem
Wszystko, co żyło, rozkwitało i lśniło
A biało-zielony wypiera przepaść między dwoma szczytami
Ogon owinięty wokół najwyższego
Porada, brzuch napięty i sztywny
W kotle gór, tył został ukoronowany przez grzbiet śródmorenowy
Czarny i grudkowaty
W kierunku doliny, wyciąga długi wąski pysk z pomarszczoną
skórą do ust, białe zęby pośrodku uśmiechają się szeroko
Przez czarną dziurę bramy lodowca, z jego luki wypływa błotnisty strumień
Kolczasta grępla na głowie, ciemno-mętne zielono-szare oczy
Sztywno wpatruje się w dolinę w dół
Naciśnięcie nosa powoduje, że oddycha przy
Ziemi między łapami, których ciemne szpony
Przebłyskują się z mokrego, brudnego, szarego łachmana
Drobny potomek swojego gigantycznego przodka, smoka z epoki lodowcowej
Sam ojciec lodowiec
Ten, który rozciągnął swój ogon
W kierunku Polski ramy w kierunku gór blokowych i Uralu
Ten, który rzucił się w góry i równiny
Czołga się i toczy
Ten, który przeleciał morza i jeziora
Rozdziera pazurami zadrapania w twardych płytach
Obgryzł skały i przycisnął
Góry wraz z ich ciężarem
Ten, który zniszczył i spustoszył bajkowe lasy
Zielony raj
Zdmuchnął lodowatym oddechem
Wszystko, co żyło, rozkwitało i lśniło
Historia edycji tłumaczenia
| Autor: |
(brak) Edytuj metrykę |
|---|
Komentarze (0):