Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
Donato
Donato - Über der Stadt
Über der Stadt
Tekst dodał(a): amla5
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): amla5
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): amla5
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
Die Nacht ist angebrochen, ich fahr mit der Straßenbahn in die Stadt,
in die Stadt, die mich nachts betrunken macht.
Gedanken kreisen immer wieder um den selben Scheiß und erzeugen Schwindel.
Ich lauf über den Hansaplatz, ich seh Leute, doch ich seh sie nur noch schemenhaft,
das Leben hat keinen Sinn, wenn man seelische Probleme hat.
Ich träume nachts, dass ich Raketen in meinem Rucksack hab,
sie entzünden sich gerade jetzt - ich hebe ab.
Langsam steige ich auf, schweb über der stadt, immer höher,
ich hab Angst, weil ich Angst vor der Höhe hab.
Und am höchsten Punkt beginn ich zu fallen, hab Lichtgeschwindigkeit erreicht,
ich knall auf den Asphalt.
Gott sei Dank wach ich auf, doch der Traum wird real, grade jetzt wo ich lauf, was ist los?
Halt mich fest an nem Pfahl, doch ich flieg, steige hoch, kriege Panik, ich hab Angst - bin ich tot?
Gesichter verschwimmen - Lichter reflektieren, alles dreht sich - nichts mehr zu verliern.
Ich halt mich fest, trotzdem heb ich ab und ich schweb mit den Füßen über der Stadt.
Menschenmassen verschmelzen zu nem riesigen Fleck,
ich sehe Schornsteine qualmen und ich rieche den Dreck,
ich flieg über Dächer hinweg und atme das Leben,
alle Höhenängste verschwinden aus den Tiefen meiner Seele.
Und ich schwebe - Grübelattacken laufen ins Leere und ich brauche nicht zu kaufen,
ich brauche mich nicht zu wehren, ich brauche mich nicht zu äußern,
ich flieg mit den Vögeln, keine Regeln, keine Menschen, die Menschen für Kohle töten.
Ich bin frei, der Gedankenknast ist verriegelt,
ich sehe die Welt von außen wenn ich hochsteige und fliege.
Ich gewöhne mich an das Leben in dieser Höhe,
doch ich sehe, ich bin nicht der Einzige mit Problemen.
Gott sei dank ist es wahr, dass ich flieg und nicht träum, sondern spür, dass Blockaden sich lösen.
Doch es zieht mich zurück auf den Boden, ich fall in die Tiefe doch lande wie Vögel.
Gesichter verschwimmen - Lichter reflektieren, alles dreht sich - nichts mehr zu verliern.
Ich halt mich fest, trotzdem heb ich ab und ich schweb mit den Füßen über der Stadt.
in die Stadt, die mich nachts betrunken macht.
Gedanken kreisen immer wieder um den selben Scheiß und erzeugen Schwindel.
Ich lauf über den Hansaplatz, ich seh Leute, doch ich seh sie nur noch schemenhaft,
das Leben hat keinen Sinn, wenn man seelische Probleme hat.
Ich träume nachts, dass ich Raketen in meinem Rucksack hab,
sie entzünden sich gerade jetzt - ich hebe ab.
Langsam steige ich auf, schweb über der stadt, immer höher,
ich hab Angst, weil ich Angst vor der Höhe hab.
Und am höchsten Punkt beginn ich zu fallen, hab Lichtgeschwindigkeit erreicht,
ich knall auf den Asphalt.
Gott sei Dank wach ich auf, doch der Traum wird real, grade jetzt wo ich lauf, was ist los?
Halt mich fest an nem Pfahl, doch ich flieg, steige hoch, kriege Panik, ich hab Angst - bin ich tot?
Gesichter verschwimmen - Lichter reflektieren, alles dreht sich - nichts mehr zu verliern.
Ich halt mich fest, trotzdem heb ich ab und ich schweb mit den Füßen über der Stadt.
Menschenmassen verschmelzen zu nem riesigen Fleck,
ich sehe Schornsteine qualmen und ich rieche den Dreck,
ich flieg über Dächer hinweg und atme das Leben,
alle Höhenängste verschwinden aus den Tiefen meiner Seele.
Und ich schwebe - Grübelattacken laufen ins Leere und ich brauche nicht zu kaufen,
ich brauche mich nicht zu wehren, ich brauche mich nicht zu äußern,
ich flieg mit den Vögeln, keine Regeln, keine Menschen, die Menschen für Kohle töten.
Ich bin frei, der Gedankenknast ist verriegelt,
ich sehe die Welt von außen wenn ich hochsteige und fliege.
Ich gewöhne mich an das Leben in dieser Höhe,
doch ich sehe, ich bin nicht der Einzige mit Problemen.
Gott sei dank ist es wahr, dass ich flieg und nicht träum, sondern spür, dass Blockaden sich lösen.
Doch es zieht mich zurück auf den Boden, ich fall in die Tiefe doch lande wie Vögel.
Gesichter verschwimmen - Lichter reflektieren, alles dreht sich - nichts mehr zu verliern.
Ich halt mich fest, trotzdem heb ich ab und ich schweb mit den Füßen über der Stadt.
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenieNadeszła noc, jadę tramwajem do miasta,
do miasta które upija mnie nocą
Myśli krążą wokół tych samych bzdur i wywołują zawrót głowy
Idę przez Hansaplatz, widzę ludzi ale widzę ich tylko schematycznie,
życie nie ma sensu gdy masz problemy psychiczne
W nocy śnię o tym że mam rakiety w plecaku,
odpalają się właśnie teraz – startuję
Powoli wznoszę się, unoszę się nad miastem, ciągle wyżej
Boję się bo mam lęk wysokości
I w najwyższym punkcie zaczynam spadać, osiągam prędkość światła
i uderzam w asfalt
Bogu niech będą dzięki, budzę się, ale sen staje się prawdziwy właśnie teraz gdy biegnę, co się dzieje?
Trzymam się słupa ale lecę, wzbijam się wyżej, wpadam w panikę, boje się – czy ja nie żyję?
Twarze się rozmywają, światła się obijają, wszystko się kręci,
nie mam nic do stracenia
Trzymam się mocno, mimo to odlatuję i chodzę w powietrzu nad miastem
Ludzkie masy stapiają się w jedną wielką plamę
Widzę dymiące kominy i czuję zapach brudu
Lecę ponad dachami i wdycham życie
Lęk wysokości znika z głębi mojej duszy
Unoszę się, napady myśli trafiają w próżnię, nie muszę nic kupować
Nie muszę się bronić, nie muszę się wypowiadać
Lecę razem z ptakami, żadnych reguł, żadnych ludzi, którzy zabijają ludzi za pieniądze
Jestem wolny, więzienie z myśli jest zaryglowane
Widzę świat z zewnątrz, kiedy się wzbijam i lecę
Przyzwyczajam się do życia na tej wysokości,
ale widzę, że nie jestem jedynym z problemami
Bogu dzięki to prawda, że lecę i nie śnię lecz czuję jak znikają blokady
Ale nagle ściąga mnie z powrotem na ziemię, spadam w głębię ale ląduję jak ptak
Twarze się rozmywają, światła się obijają, wszystko się kręci,
nie mam nic do stracenia
Trzymam się mocno, mimo to odlatuję i chodzę w powietrzu nad miastem
do miasta które upija mnie nocą
Myśli krążą wokół tych samych bzdur i wywołują zawrót głowy
Idę przez Hansaplatz, widzę ludzi ale widzę ich tylko schematycznie,
życie nie ma sensu gdy masz problemy psychiczne
W nocy śnię o tym że mam rakiety w plecaku,
odpalają się właśnie teraz – startuję
Powoli wznoszę się, unoszę się nad miastem, ciągle wyżej
Boję się bo mam lęk wysokości
I w najwyższym punkcie zaczynam spadać, osiągam prędkość światła
i uderzam w asfalt
Bogu niech będą dzięki, budzę się, ale sen staje się prawdziwy właśnie teraz gdy biegnę, co się dzieje?
Trzymam się słupa ale lecę, wzbijam się wyżej, wpadam w panikę, boje się – czy ja nie żyję?
Twarze się rozmywają, światła się obijają, wszystko się kręci,
nie mam nic do stracenia
Trzymam się mocno, mimo to odlatuję i chodzę w powietrzu nad miastem
Ludzkie masy stapiają się w jedną wielką plamę
Widzę dymiące kominy i czuję zapach brudu
Lecę ponad dachami i wdycham życie
Lęk wysokości znika z głębi mojej duszy
Unoszę się, napady myśli trafiają w próżnię, nie muszę nic kupować
Nie muszę się bronić, nie muszę się wypowiadać
Lecę razem z ptakami, żadnych reguł, żadnych ludzi, którzy zabijają ludzi za pieniądze
Jestem wolny, więzienie z myśli jest zaryglowane
Widzę świat z zewnątrz, kiedy się wzbijam i lecę
Przyzwyczajam się do życia na tej wysokości,
ale widzę, że nie jestem jedynym z problemami
Bogu dzięki to prawda, że lecę i nie śnię lecz czuję jak znikają blokady
Ale nagle ściąga mnie z powrotem na ziemię, spadam w głębię ale ląduję jak ptak
Twarze się rozmywają, światła się obijają, wszystko się kręci,
nie mam nic do stracenia
Trzymam się mocno, mimo to odlatuję i chodzę w powietrzu nad miastem
Historia edycji tłumaczenia
| Rok wydania: |
2009 Edytuj metrykę |
|---|---|
| Płyty: |
Angst |
Komentarze (0):