Francesco Guccini - Autogrill

Dziewczyna za kontuarem mieszała jasne piwo z 7 Up1,
a jej zniewalający uśmiech2 i zęby były jak z reklamy,
jak twarze na ścianach tego małego Autogrilla3;
tymczasem moje tajemne sny ginęły w warkocie TIRów...

Była piękna niedojrzałym pięknem, nieoczywista blondynka,
prawie smutna, jak kwiaty i trawy przy obrzeżu linii kolejowej.
Milczenie zakłócały tylko moje fantazje,
rysowane palcem po wewnętrznym obwodzie szklanki...

Słońce, zawieszone nisko nad horyzontem, barwiło okno
i odciskało rozbłyski i ślady na odmierzaczu paliw.
W saturatorze odbijała się jak w lustrze jej dziecinna twarz,
a ja... Czułem nadciągającą melancholię...

Zawstydzony, ale tylko trochę, włożyłem płytę do szafy grającej,
żeby poczuć się prawie jak w scenie starego filmu wytwórni Fox4,
lecz żeby nie rzucić jej w twarz jakiegoś zbędnego banału,
stukałem w Hindusa na puszce herbaty...

Lecz w tej scenie rzekłbym jej: „Słuchaj, chciałbym z tobą porozmawiać”,
a potem, biorąc ją za rękę ponad kontuarem: „Nie wiem, jak zacząć.
Czy nie widzisz, czy nie odczuwasz dziś melancholii?
Nie pozwólmy jej wezbrać za bardzo; chodź, pójdźmy, pójdźmy stąd”.

Ze skrzypnięciem skończyła się moja nastrojowa płyta,
dało się słyszeć kapnięcie w ciężkiej atmosferze neonowych świateł,
dźwięk zagłuszył moje niedokończone zdanie:
„A ja...”, a wtedy nagle przybyła jakaś para...

W jednej chwili, jak to się często zdarza, wszystko się zmieniło.
Nagle zasłony z różowego nylonu unicestwiły wszelkie refleksy,
wezwała mnie biała droga. „Ile płacę?”, zapytałem i zapłaciłem;
zostawiłem drobniaka napiwku, wziąłem resztę i wyszedłem...


1.
napój gazowany o smaku cytrynowym
2.
Dokładniej „sorriso da fossette” to uśmiech, podczas którego na twarzy robią się urocze dołeczki.
3.
Autogrill to międzynarodowa (z przewagą kapitału włoskiego) sieć barów/restauracji szybkiej obsługi, zlokalizowanych głównie na lotniskach, przy stacjach benzynowych lub miejscach wypoczynkowych przy autostradach.