Luka Megurine - Hoshikuzu Utopia / Stardust Utopia

Jak zazwyczaj, dryfuję pośród nierealności nocnego nieba,
na kruczoczarnym płótnie maluję gwiazdy.

Cisza, piętrzące się instynkty i coś, czego powinnam się trzymać.
Znów rozbrzmiewa krzyk anioła.

Ten anielski wrzask jest melodią rozpusty.
(W rozpadającym się ulotnym świecie)
Rozdzierając piękne nocne niebo, anioł ronił łzy.

Nocy, gdy wpatrywałam się w wirujący gwiezdny był, nadal mogłam się śmiać.
Nadal mogłam płakać i oddychać.

Cisza, płynący czas i coś, co powinnam chronić.
Na zniekształconym księżycu odbił się mój niepokój.

Nadzieja, którą namalowałam, jest achromatycznym kwiatem.
(W rozpadającym się ulotnym świecie)
Patrzę w górę na nieosiągalne gwiaździste niebo.

Aby gwiezdny pył nie rozsypał się do reszty,
wciąż składałam do niego życzenia
i dzięki temu byłam szczęśliwa.

Nawet jeśli niebo rozpruje się i spadnie,
to ja namaluję je od nowa tyle razy, ile trzeba,
tu - w tym wirze.

Ten anielski wrzask jest melodią rozpusty.
(W rozpadającym się ulotnym świecie)
Rozdzierając piękne nocne niebo, anioł ronił łzy.
Moja uczucia błyszczały.

W utopii (mieście) namalowanej przez wirujący gwiezdny pył,
ja tańczę, płaczę, żyję.

Jak zazwyczaj, nierealność, którą namalowałam na nocnym niebie,
jest nieuchybną rzeczywistością.