Marcin Styczeń - Obłok niewiedzy

Obłok niewiedzy nad moją głową
Nie wiem, kim jestem i nie wiem, po co
Nie wiem, nie wiem, to jedyne, co wiem
Prośby i skargi spełzły na niczym
Z pokorą dziecka chowam się w ciszy
I trwam, i trwam w ciszy sam na sam

Przez obłok niewiedzy jak słońca promień
Przebija miłość, otwieram dłonie
By brać, by brać, Twoją miłość brać
Wszystkie słabości już zapomniałem
Wiem, że nie jestem tutaj za karę
To dar, to dar, życie to dar

Obłok niewiedzy znowu nade mną
Nie wiem, kim jesteś, lecz wiem na pewno
Żeś jest, żeś jest Ten, który jest
Wszystkie iluzje i maski upadły
Stoję przed Tobą mały i słaby
To ja, to ja, ja bez "ja"
To ja, to ja, ja bez "ja"