Natalia Szroeder - Potrzebny je drech

Tak się żali sercu ptaszek,
że mu spokój gniazdka skradł
zimny wiatr, ostro dość wziął, poszarpał, porwał.
Podpowiada morza szum
dobrą radą, listki drżą,
duchy niepokoju szepczą wokół coś w dawnej mowie...

Niesie się mój głos... do gwiazd:

Potrzebny mi przyjaciel,
co rozumiałby mnie
By myśli czytał wprost z oczów mych
Przy nim chcę się skryć
i osuszyć łzy
Ludzki kamień zmiażdżyć w pył.

Mój spokój jest jak dzikie zwierzę,
co z otwartym okiem śpi
Pewnie nie ma takich chwil , co szczęściem grają.
Pomaleńku płynie czas,
uśmiecha się zorza dnia
płatek po płatku wstaje kwiat, na wschód słońca zdążając.


Kolejny raz słychać mój głos:

Potrzebny mi przyjaciel,
co zrozumiałby mnie
Proste myśli z oczów czytał mych
Koło niego mogłabym się skryć
i wysuszyć łzy
a sny złe zmiażdżyć w pył.

Czy ktoś taki taki?
W tym życiu, tu, gdzieś?
Wołam w ciemną noc, wznoszę krzyk.
Za rękę mnie weź
i stąd daleko zabierz mnie

W nową, lepszą krainę lecę.
W nową, lepszą krainę lecę.
W nową, lepszą krainę lecę...