Tuńcio - Daj normalnie żyć

Chcę żyć naprawdę, naprawdę to trudne,
ten smutek zapijam by zmierzyć się z jutrem,
jak jutro nie pójdzie to jest też niedziela,
a wtedy nie pracuję i smutki zalewam...

Jak mam być fair jak ciągle wydzierasz,
mój honor i duszę i ciąglę się spierasz,
nigdy nie będzie jak jest, przyznaję to od niechcenia,
choć brak ci argumentów, wyjałowiona ziemia,
ściany mają uszy, ale mają też uczucia.
Prawda ujrzana przez dziurkę od klucza...
Nigdy się nie wyklucza, gdy stal się wykrusza,
albo gdy zakochuje się w muzyce Orfeusza,
stale wzrusza, cię odrzuca , przez me płuca przemijanie,
choćbym błagał nic nie stanie na przeszkodzie drogie panie,
się odbiją echem w całym moim ciele twe wokale,
wyjdę z siebie by przemierzyć utarte zwyczaje.
Mam ten stan, więc proszę nie mów nic...
Chcę tylko się zabawić by później normalnie śnić...
Nie ma szans, a może była kiedyś jakaś?
Ale poleciała true, fuel - nie umiała latać.
Czarne matowe niebo, kreślę szlaczki swą kredą,
nie pytajcie dlaczego to moje credo.
Nie wiem, piekło czy niebo, moja piękna Andromedo,
kiedy wbijam tu z torpedą, jedziesz ze mną #peleton

Odpuszczam dzisiaj wam, nie mam czasu by zabijać,
znowu mam ten stan nie zrozumiesz tego bijacz,
daj normalnie żyć, a nie tylko mnie dobijasz,
kiedy odpalam sekwencje przed oczami widzę wiraż,

za co ginę, o co walczę, nijak to rozkminiam,
odpuszczę dzisiaj wam w głowie sam mam miraż,
ja chcę normalnie żyć, nie jak kat was zabijać.
Czekając na to ścieńcie odpalam sekwencje bijacz.

Porobiony coś ostatnio jestem chyba,
stoję z boku bo zgubiłem kwestię,
jakaś zmorą mą rolę odgrywa,
odrywam się od rzeczywistości, wybacz bywa,
nie chce niejasności, chcę oświecenia!

Chcę żyć naprawdę, naprawdę to trudne,
ten smutek zapijam by zmierzyć się z jutrem,
jak jutro nie pójdzie to jest też niedziela,
a wtedy nie pracuję i smutki zalewam...

Chcę żyć naprawdę, naprawdę to trudne,
ten smutek zapijam by zmierzyć się z jutrem,
jak jutro nie pójdzie to jest też niedziela,
a wtedy nie pracuję i smutki zalewam...