Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Popularne teksty
ASP - Die Kleine Ballade Vom Schwarzen Schmetterling
Die Kleine Ballade Vom Schwarzen Schmetterling
Tekst dodał(a): Szopen93
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): Solitude4078
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): Szopen93
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
Dort irgendwo ganz tief in mir,
Verbirgt sich dieses alte Tier.
Es ist das Tier, das Sehnsucht heißt,
Das sich durch meinen Körper beißt.
Es wütet, kratzt und beißt und kreischt
Und wühlt sich durch mein weiches Fleisch.
Das Vieh, es läßt mir keine Ruh'.
Ich lock' es an und greife zu.
"Jetzt hab' ich dich! Jetzt bist du mein!
Ich schlage dir den Schädel ein!"
"Nein tu mir nichts! Kann nichts dafür,
Ich bin doch nur ein wildes Tier."
Das Tier, es flüstert in mein Ohr:
"Ich schlag' dir einen Handel vor.
Ich stecke leider in dir fest,
Jedoch, wenn du mich leben läßt,
Kein Beißen und kein Wüten mehr.
Dafür fühlst du dich nie mehr leer,
Dafür bist du nie mehr allein,
Ich werde immer in dir sein."
Ich sinne nach und denk' bei mir:
"Vielleicht find' ich nie mehr ein Tier."
Ich schlage ein, erhör' sein Flehen.
So soll es sein, so soll's geschehen.
Es legt sich hin, macht sich ganz klein,
Rollt sich zu einer Kugel ein.
So schläft das Tier dann Jahr um Jahr
Und oft vergess' ich's ganz und gar.
Im siebten Jahr an einem Tag
Da ist es fort! Doch wo es lag,
Liegt ein Gespinst ganz weiß und fein.
Wo mag das Tier geblieben sein?
Doch höre ich nicht, wenn ich lausch',
Ein Pochen aus dem Wattebausch?
Ich denk nicht weiter drüber nach,
Nur ab und zu lieg' ich nachts wach.
Und es wird stärker jeden Tag.
Schon klingt es wie ein Paukenschlag.
Mein Kopf platzt gleich, er birst vor Schmerz
Schweig still verfluchtes Donnerherz!
Doch Wehe! der Kokon ist leer,
Das alte Vieh, es ist nicht mehr.
Stattdessen steht, ich weiß nicht, was.
Eine Gestalt, so leichenblaß,
Mit schwarzen Schwingen riesengroß.
Ich frage mich: "Was ist das bloß?
Was ist das für ein böses Ding?
Bei meiner Seel! Ein Schmetterling!"
Die Augen seh'n mich voller Wut,
Und Durst, ich weiß er will mein Blut.
Er öffnet seinen Mund zum Kuß,
Ich weiß, daß ich jetzt sterben muß.
Er lächelt sanft und beugt sich vor
Und flüstert leise in mein Ohr:
"Nicht meine Schuld! Kann nichts dafür,
Ich bin doch nur ein wildes Tier."
Hast Du mich vermisst?
Hast Du mich vermisst?
Verbirgt sich dieses alte Tier.
Es ist das Tier, das Sehnsucht heißt,
Das sich durch meinen Körper beißt.
Es wütet, kratzt und beißt und kreischt
Und wühlt sich durch mein weiches Fleisch.
Das Vieh, es läßt mir keine Ruh'.
Ich lock' es an und greife zu.
"Jetzt hab' ich dich! Jetzt bist du mein!
Ich schlage dir den Schädel ein!"
"Nein tu mir nichts! Kann nichts dafür,
Ich bin doch nur ein wildes Tier."
Das Tier, es flüstert in mein Ohr:
"Ich schlag' dir einen Handel vor.
Ich stecke leider in dir fest,
Jedoch, wenn du mich leben läßt,
Kein Beißen und kein Wüten mehr.
Dafür fühlst du dich nie mehr leer,
Dafür bist du nie mehr allein,
Ich werde immer in dir sein."
Ich sinne nach und denk' bei mir:
"Vielleicht find' ich nie mehr ein Tier."
Ich schlage ein, erhör' sein Flehen.
So soll es sein, so soll's geschehen.
Es legt sich hin, macht sich ganz klein,
Rollt sich zu einer Kugel ein.
So schläft das Tier dann Jahr um Jahr
Und oft vergess' ich's ganz und gar.
Im siebten Jahr an einem Tag
Da ist es fort! Doch wo es lag,
Liegt ein Gespinst ganz weiß und fein.
Wo mag das Tier geblieben sein?
Doch höre ich nicht, wenn ich lausch',
Ein Pochen aus dem Wattebausch?
Ich denk nicht weiter drüber nach,
Nur ab und zu lieg' ich nachts wach.
Und es wird stärker jeden Tag.
Schon klingt es wie ein Paukenschlag.
Mein Kopf platzt gleich, er birst vor Schmerz
Schweig still verfluchtes Donnerherz!
Doch Wehe! der Kokon ist leer,
Das alte Vieh, es ist nicht mehr.
Stattdessen steht, ich weiß nicht, was.
Eine Gestalt, so leichenblaß,
Mit schwarzen Schwingen riesengroß.
Ich frage mich: "Was ist das bloß?
Was ist das für ein böses Ding?
Bei meiner Seel! Ein Schmetterling!"
Die Augen seh'n mich voller Wut,
Und Durst, ich weiß er will mein Blut.
Er öffnet seinen Mund zum Kuß,
Ich weiß, daß ich jetzt sterben muß.
Er lächelt sanft und beugt sich vor
Und flüstert leise in mein Ohr:
"Nicht meine Schuld! Kann nichts dafür,
Ich bin doch nur ein wildes Tier."
Hast Du mich vermisst?
Hast Du mich vermisst?
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenieTam, gdzieś głęboko we mnie,
Ukrywa się to stare zwierzę.
To jest zwierzę, co się Tęsknota nazywa,
Przegryza się przez me ciało.
Wścieka się, drapie i gryzie i skrzeczy
Przekopuje się przez moje miękkie ciało.
Bydlę, nie daje mi spokoju.
Zwabiam je i chwytam mocno.
"Teraz cię mam! Teraz jesteś mój!
Rozbiję ci czaszkę!"
"Nie, nie rób mi nic, nic na to nie poradzę,
Jestem przecież tylko dzikim zwierzęciem."
Zwierzę, szepcze mi do ucha:
"Proponuję ci układ.
Niestety utknąłem w tobie na stałe,
Jednakże, jeśli pozwolisz mi żyć,
Nie będę cię gryźć i drapać.
Za to nie będziesz już nigdy czuł się pusty,
Nie będziesz już nigdy sam,
Zawsze będę w tobie."
Rozważam to i myślę sobie:
"Może już nie znajdę innego zwierzęcia."
Godzę się na ten układ, słysząc jego błaganie.
Tak być powinno, tak powinno się stać.
Zwierzę kładzie się, robi się malutkie,
Zwija się w kłębek.
Tak więc śpi to zwierzę rok po roku
I często zupełnie o nim zapominam.
W jednym dniu siódmego roku
Nie ma go tu! Lecz tam, gdzie kiedyś było,
Leży teraz kokon, biały i cieniutki.
Gdzież może być to zwierzę?
Lecz czyż nie słyszę, gdy nadsłuchuję,
Kołatania dochodzącego z bawełnianego kokonu?
Nie myślę już więcej o tym,
Tylko od czasu do czasu leżę w nocy przebudzony.
A ono staje się silniejsze każdego dnia.
Jego serce brzęczy już niczym grzmoty.
Moja głowa zaraz wybuchnie, pęknie z bólu
Ucisz się, przeklęte dudniące serce!
Lecz biada! Kokon jest pusty,
To już nie jest to stare zwierzę.
Zamiast tego stoi, sam nie wiem co.
Postać, blada jak trup,
Z czarnymi skrzydłami, przeogromnymi.
Pytam siebie: "Co to może być?
Co to za złowieszcze stworzenie?
Przy mojej duszy! Motyl!"
Jego oczy, spoglądają na mnie, pełne szału
I spragnione. Wiem, że on chce mojej krwi.
Otwiera usta do pocałunku,
Wiem, że teraz muszę umrzeć.
On uśmiecha się łagodnie i pochyla nade mną
I szepcze cicho do mego ucha:
"Nie moja wina! Nic na to nie poradzę,
Jestem przecież tylko dzikim zwierzęciem."
Tęskniłeś za mną?
Tęskniłeś za mną?
Ukrywa się to stare zwierzę.
To jest zwierzę, co się Tęsknota nazywa,
Przegryza się przez me ciało.
Wścieka się, drapie i gryzie i skrzeczy
Przekopuje się przez moje miękkie ciało.
Bydlę, nie daje mi spokoju.
Zwabiam je i chwytam mocno.
"Teraz cię mam! Teraz jesteś mój!
Rozbiję ci czaszkę!"
"Nie, nie rób mi nic, nic na to nie poradzę,
Jestem przecież tylko dzikim zwierzęciem."
Zwierzę, szepcze mi do ucha:
"Proponuję ci układ.
Niestety utknąłem w tobie na stałe,
Jednakże, jeśli pozwolisz mi żyć,
Nie będę cię gryźć i drapać.
Za to nie będziesz już nigdy czuł się pusty,
Nie będziesz już nigdy sam,
Zawsze będę w tobie."
Rozważam to i myślę sobie:
"Może już nie znajdę innego zwierzęcia."
Godzę się na ten układ, słysząc jego błaganie.
Tak być powinno, tak powinno się stać.
Zwierzę kładzie się, robi się malutkie,
Zwija się w kłębek.
Tak więc śpi to zwierzę rok po roku
I często zupełnie o nim zapominam.
W jednym dniu siódmego roku
Nie ma go tu! Lecz tam, gdzie kiedyś było,
Leży teraz kokon, biały i cieniutki.
Gdzież może być to zwierzę?
Lecz czyż nie słyszę, gdy nadsłuchuję,
Kołatania dochodzącego z bawełnianego kokonu?
Nie myślę już więcej o tym,
Tylko od czasu do czasu leżę w nocy przebudzony.
A ono staje się silniejsze każdego dnia.
Jego serce brzęczy już niczym grzmoty.
Moja głowa zaraz wybuchnie, pęknie z bólu
Ucisz się, przeklęte dudniące serce!
Lecz biada! Kokon jest pusty,
To już nie jest to stare zwierzę.
Zamiast tego stoi, sam nie wiem co.
Postać, blada jak trup,
Z czarnymi skrzydłami, przeogromnymi.
Pytam siebie: "Co to może być?
Co to za złowieszcze stworzenie?
Przy mojej duszy! Motyl!"
Jego oczy, spoglądają na mnie, pełne szału
I spragnione. Wiem, że on chce mojej krwi.
Otwiera usta do pocałunku,
Wiem, że teraz muszę umrzeć.
On uśmiecha się łagodnie i pochyla nade mną
I szepcze cicho do mego ucha:
"Nie moja wina! Nic na to nie poradzę,
Jestem przecież tylko dzikim zwierzęciem."
Tęskniłeś za mną?
Tęskniłeś za mną?
Historia edycji tłumaczenia
| Autor: |
(brak) Edytuj metrykę |
|---|
Komentarze (0):