Gianni Morandi - Piazza Grande

Świętych, którzy płacą za mój obiad, to tu nie ma,

na ławeczkach Placu Grande,

ale kiedy jestem głodny, to handlowców takich jak ja,

to tu nie ma.

Śpię na trawie i mam wielu przyjaciół wokół mnie,

zakochani w Placu Grande,

o ich kłopotach i o ich miłościach wiem wszystko,

dobre i złe.


Na swój sposób

także ja potrzebowałbym pieszczot.

Na swój sposób

także ja potrzebowałbym marzeń.


Rodziny prawdziwej i własnej, to nie mam,

a moim domem jest Plac Grande,

i kto mi wierzy, biorę miłość i miłość daję,

tyle ile mam.

Ze mną kobiet chojnych, to tu nie ma,

kradnę miłość na Placu Grande,

i mniejsze zło, że złodziei takich jak ja,

to tu nie ma.


Na swój sposób

także ja potrzebowałbym pieszczot,

potrzebowałbym modlitwy do Boga,

ale mojego życia nie zmienię nigdy, nigdy,

według mnie,

to kim jestem, sam tego chciałem.


Białego prześcieradła do przykrycia się, nie mam

pod gwiazdami na Placu Grande,

i jeśli życie nie ma marzeń, to ja je mam

i tobie je dam.

A gdy nie będzie już ludzi takich jak ja,

chcę umrzeć na Placu Grande,

wśród kotów, które nie mają pana tak jak ja,

otaczających mnie.