Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
Jaromír Nohavica
Popularne teksty
Jaromír Nohavica - Ja neumim
Ja neumim
Tekst dodał(a): Aleksandra0709
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): AdamSkorka
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): Aleksandra0709
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
Já neumím psát velkou poezii
daktylský hexametr není můj svět
mám jeden starý svetr v kterém žiji
už moc let
Pan Havlíček než umřel na souchotě
učil mne velkou českou abecedu
a tak se poflakuju po životě
jak dovedu
Světem se poflakuju
tužkou ho obkresluju
boty si nepucuju
a hřeben nemiluju
sám sebe povoluju
sám sebe zakazuju
ničeho nelituju
Jsem voják který nemá ani frčku
vojín co běží vždycky v první řadě
chrání mne jenom úzký kmínek smrčku
v kanonádě
S četaři absolventy hraju pokra
ale když přijde na lámání chleba
je jejich obuv suchá moje mokrá
jak je třeba
Světem se poflakuju
tužkou ho obkresluju
boty si nepucuju
a hřeben nemiluju
sám sebe povoluju
sám sebe zakazuju
ničeho nelituju
Já neumím psát velkou poezii
daktylský hexametr není můj svět
mám jeden starý svetr v kterém žiji
už moc let
Pan Havlíček než umřel na souchotě
učil mne velkou českou abecedu
a tak se poflakuju po životě
jak dovedu
Světem se poflakuju
tužkou ho obkresluju
boty si nepucuju
a hřeben nemiluju
sám sebe povoluju
sám sebe zakazuju
ničeho nelituju
daktylský hexametr není můj svět
mám jeden starý svetr v kterém žiji
už moc let
Pan Havlíček než umřel na souchotě
učil mne velkou českou abecedu
a tak se poflakuju po životě
jak dovedu
Světem se poflakuju
tužkou ho obkresluju
boty si nepucuju
a hřeben nemiluju
sám sebe povoluju
sám sebe zakazuju
ničeho nelituju
Jsem voják který nemá ani frčku
vojín co běží vždycky v první řadě
chrání mne jenom úzký kmínek smrčku
v kanonádě
S četaři absolventy hraju pokra
ale když přijde na lámání chleba
je jejich obuv suchá moje mokrá
jak je třeba
Světem se poflakuju
tužkou ho obkresluju
boty si nepucuju
a hřeben nemiluju
sám sebe povoluju
sám sebe zakazuju
ničeho nelituju
Já neumím psát velkou poezii
daktylský hexametr není můj svět
mám jeden starý svetr v kterém žiji
už moc let
Pan Havlíček než umřel na souchotě
učil mne velkou českou abecedu
a tak se poflakuju po životě
jak dovedu
Světem se poflakuju
tužkou ho obkresluju
boty si nepucuju
a hřeben nemiluju
sám sebe povoluju
sám sebe zakazuju
ničeho nelituju
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenieNie umiem pisać wielkich poezji,
Heksametr daktyliczny to nie mój świat,
Mam jeden stary sweter w którym chodzę,
Już wiele lat,
Pan Havliczek nim umarł na suchoty,
uczył mnie pięknie czeskiego alfabetu,
I tak się staram iść przez życie,
Jak mogę,
Światem się nakręcam,
Ołówkiem zakręcam,
Butów swych nie czyszczę,
Nie lubię grzebiszcze,
Sam sobie nakazuję,
Sam sobie zakazuję,
Niczego nie żałuję,
Ja, żołnierz który jest najniższy stopniem,
A zawsze idzie w pierwszym rzędzie,
Chroni mnie tylko wąski pasek lufy,
W kanonadzie,
Z sierżanta poborowi robią wała,
Ale gdy przyjdzie co do czego,
W ich butach sucho, w moich mokro,
Właśnie dlatego,
Światem się nakręcam,
Ołówkiem zakręcam,
Butów swych nie czyszczę,
Nie lubię grzebiszcze,
Sam sobie nakazuję,
Sam sobie zakazuję,
Niczego nie żałuję,
Nie umiem pisać wielkich poezji,
Heksametr daktyliczny to nie mój świat,
Mam jeden stary sweter w którym chodzę,
Już wiele lat,
Pan Havliczek nim umarł na suchoty,
uczył mnie pięknie czeskiego alfabetu,
I tak się staram iść przez życie,
Jak mogę,
Światem się nakręcam,
Ołówkiem zakręcam,
Butów swych nie czyszczę,
Nie lubię grzebiszcze,
Sam sobie nakazuję,
Sam sobie zakazuję,
Niczego nie żałuję,
Heksametr daktyliczny to nie mój świat,
Mam jeden stary sweter w którym chodzę,
Już wiele lat,
Pan Havliczek nim umarł na suchoty,
uczył mnie pięknie czeskiego alfabetu,
I tak się staram iść przez życie,
Jak mogę,
Światem się nakręcam,
Ołówkiem zakręcam,
Butów swych nie czyszczę,
Nie lubię grzebiszcze,
Sam sobie nakazuję,
Sam sobie zakazuję,
Niczego nie żałuję,
Ja, żołnierz który jest najniższy stopniem,
A zawsze idzie w pierwszym rzędzie,
Chroni mnie tylko wąski pasek lufy,
W kanonadzie,
Z sierżanta poborowi robią wała,
Ale gdy przyjdzie co do czego,
W ich butach sucho, w moich mokro,
Właśnie dlatego,
Światem się nakręcam,
Ołówkiem zakręcam,
Butów swych nie czyszczę,
Nie lubię grzebiszcze,
Sam sobie nakazuję,
Sam sobie zakazuję,
Niczego nie żałuję,
Nie umiem pisać wielkich poezji,
Heksametr daktyliczny to nie mój świat,
Mam jeden stary sweter w którym chodzę,
Już wiele lat,
Pan Havliczek nim umarł na suchoty,
uczył mnie pięknie czeskiego alfabetu,
I tak się staram iść przez życie,
Jak mogę,
Światem się nakręcam,
Ołówkiem zakręcam,
Butów swych nie czyszczę,
Nie lubię grzebiszcze,
Sam sobie nakazuję,
Sam sobie zakazuję,
Niczego nie żałuję,
Historia edycji tłumaczenia
| Autor: |
(brak) Edytuj metrykę |
|---|
Komentarze (0):