Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
Nargaroth
Popularne teksty
Nargaroth - Amarok - Zorn Des Lammes Part II
Amarok - Zorn Des Lammes Part II
Tekst dodał(a): lusine555
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): Zły wujek
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): bombelbombel
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
Einst liebte er sich mit einer jungen fran, die von den sternen hinab auf die erde kam
Als die sterne wieder zu sich riefen, schenkte sie ihm ein kind
Ein machden mit der schonheit der sterne macht
Das madchen wuchs auf, von seiner leibe beschenkt
Doch die menschen, fraken an neid zu ihr, bis sie eine frau von holder schonheit ward]
Sie leibte den geruch das waldes und jagte mit den wolfen, denn auch sie mubte nachtens einer sein, als sie eines nachts zuruckgekehrt von blut, ger fagd fand sie ihu erschlagen und das heim in flammen
Der neid, der frafs, war schuld daran!
Sie legte sich in das kalte gras, zu ihrem toten vater hin, als sich ein silbern, sternenschweif
Am firmament zu losen schien
Die einst ge junge fran, die von den sternen kam, hielt ihn in ihrem arm
Ein warmer scweif, liebkoste ihn, um seine seel, zu entlocken
Sie von geliebten kinde abschied nahm, hoffend, dab neimand mehr sie quaale
Noch einmal liebkosten die schweife das weinende kind
Dann nahm sie ihn mit auf weinendem wind (zu den sternen, wo ihre liebe ewig wahret)
In nachster nacht, fand man auch die tochter nicht mehr
Man vernahm in der ferne ein wehklagendes heul eines wolfes
Sie nahm abschied auf ihre weise und als das heul verstummt, wulsten die morder, sie wurde kommen sie zu holen um rache zu nehmen
Ulbrig blieb ein fetzen mensch
Als die sterne wieder zu sich riefen, schenkte sie ihm ein kind
Ein machden mit der schonheit der sterne macht
Das madchen wuchs auf, von seiner leibe beschenkt
Doch die menschen, fraken an neid zu ihr, bis sie eine frau von holder schonheit ward]
Sie leibte den geruch das waldes und jagte mit den wolfen, denn auch sie mubte nachtens einer sein, als sie eines nachts zuruckgekehrt von blut, ger fagd fand sie ihu erschlagen und das heim in flammen
Der neid, der frafs, war schuld daran!
Sie legte sich in das kalte gras, zu ihrem toten vater hin, als sich ein silbern, sternenschweif
Am firmament zu losen schien
Die einst ge junge fran, die von den sternen kam, hielt ihn in ihrem arm
Ein warmer scweif, liebkoste ihn, um seine seel, zu entlocken
Sie von geliebten kinde abschied nahm, hoffend, dab neimand mehr sie quaale
Noch einmal liebkosten die schweife das weinende kind
Dann nahm sie ihn mit auf weinendem wind (zu den sternen, wo ihre liebe ewig wahret)
In nachster nacht, fand man auch die tochter nicht mehr
Man vernahm in der ferne ein wehklagendes heul eines wolfes
Sie nahm abschied auf ihre weise und als das heul verstummt, wulsten die morder, sie wurde kommen sie zu holen um rache zu nehmen
Ulbrig blieb ein fetzen mensch
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenieKiedyś zakochał się on w młodej kobiecie, która przybyła na ziemię z gwiazd
Kiedy gwiazdy znów zawołały do siebie, dała mu dziecko
Dziewczynkę o urodzie gwiazdy
Dziewczynka dorastała, zyskując na wdzięku
Ale ludzie, pełni byli zazdrości, że stała się kobietą o nadobnej urodzie
Żyła zatem zapachem lasu i polowała z wilkami, bo nocą też musiała nim być, gdy pewnej nocy wróciła z krwawych łowów, znalazła ich martwych, a domostwo w płomieniach
Winna była zazdrość, kobieta była temu winna!
Położyła się w zimnej trawie, obok martwego ojca, jakby srebrny, gwiaździsty ogon
Utracił swój firmament
Niegdyś młoda kobieta, która zeszła z gwiazd, trzymała go w swoich ramionach
Ciepły ogon, pieściła go, by wydobyć jego duszę
Pożegnała się z ukochanymi dziećmi, mając nadzieję, że nikt ich już nie będzie dręczył
Jeszcze raz czule pogładziła płaczące dziecko
Potem zabrała je ze sobą na płaczącym wietrze (do gwiazd, gdzie jej miłość trwa wiecznie)
Następnej nocy córki nie znaleziono
W oddali słychać było wycie wilka
Pożegnała się po swojemu, a kiedy ustało wycie,
mordercy pojęli, że przyszła je zabrać aby się zemścić
Ulbrig pozostała strzępem człowieka
Kiedy gwiazdy znów zawołały do siebie, dała mu dziecko
Dziewczynkę o urodzie gwiazdy
Dziewczynka dorastała, zyskując na wdzięku
Ale ludzie, pełni byli zazdrości, że stała się kobietą o nadobnej urodzie
Żyła zatem zapachem lasu i polowała z wilkami, bo nocą też musiała nim być, gdy pewnej nocy wróciła z krwawych łowów, znalazła ich martwych, a domostwo w płomieniach
Winna była zazdrość, kobieta była temu winna!
Położyła się w zimnej trawie, obok martwego ojca, jakby srebrny, gwiaździsty ogon
Utracił swój firmament
Niegdyś młoda kobieta, która zeszła z gwiazd, trzymała go w swoich ramionach
Ciepły ogon, pieściła go, by wydobyć jego duszę
Pożegnała się z ukochanymi dziećmi, mając nadzieję, że nikt ich już nie będzie dręczył
Jeszcze raz czule pogładziła płaczące dziecko
Potem zabrała je ze sobą na płaczącym wietrze (do gwiazd, gdzie jej miłość trwa wiecznie)
Następnej nocy córki nie znaleziono
W oddali słychać było wycie wilka
Pożegnała się po swojemu, a kiedy ustało wycie,
mordercy pojęli, że przyszła je zabrać aby się zemścić
Ulbrig pozostała strzępem człowieka
Historia edycji tłumaczenia
| Autor: |
(brak) Edytuj metrykę |
|---|
Komentarze (0):