Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
Ols
Popularne teksty
Ols - Miniona
Miniona
Tekst dodał(a): KingRagnar
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): KingRagnar
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): Greg2103
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
Chłód już starł wieczorne ciepło z pni,
a z twoich ust i z twoich myśli ciepło wspomnień,
dawny blask,
kiedy ty to na pewno byłeś ty.
Młodość nie wątpi w swoje ja.
Gdzieś zgubił się twój duch.
Pod powiekami liści, w drzewnych snach
tli się, tli
dawno porzucona jasna jaźń.
Gdy nocny cień otwiera dawny świat,
dawne rany,
znów idziecie dalej tą drogą przez las,
zawsze tą samą , niezmiennie od lat.
A drzewa piją waszą młodość,
gdy pijani nad ranem
trzymacie się siebie nawzajem
na chwiejnej tratwie świata,
by nie opaść w mrok.
Jeszcze nie.
Mosty prawdziwe i mosty z mgły
mijają, mijają...
A las pił ogień pijanych dusz,
chłonął wasze światło,
pierwszą gwiazdę naiwnych życzeń.
Chwytał śmiesznie wielkie słowa:
wieczność, nigdy, zawsze, kocham, bóg...
aż sam napęczniał magią.
Kiedyś była twoja a teraz jest w nim,
zapisana w drzewach światłem wielu dni,
w korze i w korzeniach – w ich pamięci tkwi
twój cały świat.
Bo to była droga, która była twoja,
to była noc, która tworzy wszystko,
przez każdy sen będziesz szedł tą ścieżką,
by nigdy nigdzie nie dojść.
Bo nigdy się nie kończą senne mosty z mgły,
ani drzewa przy drodze do tamtego domu.
Nigdy i nigdzie nie kończysz się ty
i twoja moc zaklęta w rośliny.
Patrz przez soczewkę lat na swój wielki mit
zamknięty w słojach drzew.
(Tam rodził się Twój duch)
Twoje najświętsze ja
- tylko pamięć milczących pni.
(Tam gnieździ się Twój duch)
One strzegą dla Ciebie zagubionych prawd,
a wiecznie głodne leśne cienie
przez lata będą karmić się
zieloną krwią twoich wspomnień.
Cokolwiek się stanie, będziesz mieć rośliny
i lasu wieczną pamięć trwalszą niż kamienie.
Więc rośnij – wyżej, wyżej,
w górę zanim umrzesz-umrzesz,
nim wszechświat się obróci i-...
z kości piach z pni czarna skała...
Bo to była droga, która była twoja,
to była noc, która tworzy wszystko,
przez każdy sen będziesz szedł tą ścieżką.
To była droga, która była twoja,
więc idź, idź, idź dokąd woła...
Idź dalej sam.
a z twoich ust i z twoich myśli ciepło wspomnień,
dawny blask,
kiedy ty to na pewno byłeś ty.
Młodość nie wątpi w swoje ja.
Gdzieś zgubił się twój duch.
Pod powiekami liści, w drzewnych snach
tli się, tli
dawno porzucona jasna jaźń.
Gdy nocny cień otwiera dawny świat,
dawne rany,
znów idziecie dalej tą drogą przez las,
zawsze tą samą , niezmiennie od lat.
A drzewa piją waszą młodość,
gdy pijani nad ranem
trzymacie się siebie nawzajem
na chwiejnej tratwie świata,
by nie opaść w mrok.
Jeszcze nie.
Mosty prawdziwe i mosty z mgły
mijają, mijają...
A las pił ogień pijanych dusz,
chłonął wasze światło,
pierwszą gwiazdę naiwnych życzeń.
Chwytał śmiesznie wielkie słowa:
wieczność, nigdy, zawsze, kocham, bóg...
aż sam napęczniał magią.
Kiedyś była twoja a teraz jest w nim,
zapisana w drzewach światłem wielu dni,
w korze i w korzeniach – w ich pamięci tkwi
twój cały świat.
Bo to była droga, która była twoja,
to była noc, która tworzy wszystko,
przez każdy sen będziesz szedł tą ścieżką,
by nigdy nigdzie nie dojść.
Bo nigdy się nie kończą senne mosty z mgły,
ani drzewa przy drodze do tamtego domu.
Nigdy i nigdzie nie kończysz się ty
i twoja moc zaklęta w rośliny.
Patrz przez soczewkę lat na swój wielki mit
zamknięty w słojach drzew.
(Tam rodził się Twój duch)
Twoje najświętsze ja
- tylko pamięć milczących pni.
(Tam gnieździ się Twój duch)
One strzegą dla Ciebie zagubionych prawd,
a wiecznie głodne leśne cienie
przez lata będą karmić się
zieloną krwią twoich wspomnień.
Cokolwiek się stanie, będziesz mieć rośliny
i lasu wieczną pamięć trwalszą niż kamienie.
Więc rośnij – wyżej, wyżej,
w górę zanim umrzesz-umrzesz,
nim wszechświat się obróci i-...
z kości piach z pni czarna skała...
Bo to była droga, która była twoja,
to była noc, która tworzy wszystko,
przez każdy sen będziesz szedł tą ścieżką.
To była droga, która była twoja,
więc idź, idź, idź dokąd woła...
Idź dalej sam.
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenieGONE
The cold has wiped away the evening warmth from the trunks,
and from your lips and your thoughts - warmth of memories,
past glow,
when you it was really you.
Youth doesn't doubt in its own self.
Your spirit has been lost somewhere.
Under the eyelids of leaves, in arboreal dreams,
smoulders
long abandoned bright self.
When the night shade opens the old world,
old wounds,
again, you still follow this path through the forest,
always the same, no change for years.
And the trees drink your youth,
when drunk in the morning
you hold on to each other
on the wobbly raft of the world,
not to fall into the darkness.
Not yet.
Real bridges and bridges of fog
they pass, pass ...
And the forest drank the fire of drunken souls,
absorbed your light,
the first star of naive wishes.
It caught ridiculously big words:
eternity, never, always, love, god ...
until it itself swelled with magic,
which used to be yours, and now it's in that forest,
written in trees with the light of many days,
in the bark and the roots - in their memory dwells
your whole world.
Because it was the way which was yours,
it was a night that creates everything,
through every dream you will follow this path,
never to get anywhere.
Because dreamy bridges of fog never come to an end,
nor do trees by the way to that house.
Never and nowhere is the end of your self
and your power turned into plants.
Look through the lens of years at your great myth
locked in the rings of trees.
(Your spirit was born there)
Your most sacred self
- only the memory of silent trunks.
(Your spirit nestles there)
They guard the lost truths for you,
and eternally hungry forest shadows
for long years will be feeding
on the green blood of your memories.
Whatever happens, you will have plants
and the everlasting memory of the forest,
lasting longer than stones.
So grow - higher, higher,
up before you die-die,
before the universe turns and ...
bones to sand, trunks to black rock ...
Because it was the way which was yours,
it was a night that creates everything,
through every dream you will follow this path.
It was the way that was yours,
so go, go, go where it calls ...
Go on alone.
The cold has wiped away the evening warmth from the trunks,
and from your lips and your thoughts - warmth of memories,
past glow,
when you it was really you.
Youth doesn't doubt in its own self.
Your spirit has been lost somewhere.
Under the eyelids of leaves, in arboreal dreams,
smoulders
long abandoned bright self.
When the night shade opens the old world,
old wounds,
again, you still follow this path through the forest,
always the same, no change for years.
And the trees drink your youth,
when drunk in the morning
you hold on to each other
on the wobbly raft of the world,
not to fall into the darkness.
Not yet.
Real bridges and bridges of fog
they pass, pass ...
And the forest drank the fire of drunken souls,
absorbed your light,
the first star of naive wishes.
It caught ridiculously big words:
eternity, never, always, love, god ...
until it itself swelled with magic,
which used to be yours, and now it's in that forest,
written in trees with the light of many days,
in the bark and the roots - in their memory dwells
your whole world.
Because it was the way which was yours,
it was a night that creates everything,
through every dream you will follow this path,
never to get anywhere.
Because dreamy bridges of fog never come to an end,
nor do trees by the way to that house.
Never and nowhere is the end of your self
and your power turned into plants.
Look through the lens of years at your great myth
locked in the rings of trees.
(Your spirit was born there)
Your most sacred self
- only the memory of silent trunks.
(Your spirit nestles there)
They guard the lost truths for you,
and eternally hungry forest shadows
for long years will be feeding
on the green blood of your memories.
Whatever happens, you will have plants
and the everlasting memory of the forest,
lasting longer than stones.
So grow - higher, higher,
up before you die-die,
before the universe turns and ...
bones to sand, trunks to black rock ...
Because it was the way which was yours,
it was a night that creates everything,
through every dream you will follow this path.
It was the way that was yours,
so go, go, go where it calls ...
Go on alone.
Historia edycji tłumaczenia
| Tekst: |
Anna Maria Oskierko Edytuj metrykę |
|---|---|
| Muzyka: |
Anna Maria Oskierko |
| Rok wydania: |
2018 |
| Płyty: |
Mszarna |
Komentarze (0):