Runika - Sokół

Od wielu już lat żyliśmy tu szczęśliwie i spokojnie
Aż z dalekich stron przyjechał ktoś i przyniósł wieść o wojnie
Więc musiałeś iść w grudniową noc, daleko gdzieś przed siebie
Ja zostałam tu, nie wiedząc jak mam dalej żyć bez ciebie

Szybciej niż wiatr leć sokole poprzez świat
Niech wie, że czekam wciąż aby tu wrócił, odmienił zły los
Szybciej niż wiatr leć sokole poprzez świat
Zanieś mu słowa dwa z kosmykiem włosów ode mnie mu daj

Dzień mija za dniem, już prawie rok jak nie ma Cię, mój miły
Znów grudzień i mróz do naszej wsi jak dawne sny wróciły
Wciąż czekam na znak, że jesteś zdrów, żeś cały mój kochany
Lecz wojna wciąż trwa, nie wraca nikt i wieści też nie mamy

Szybciej niż wiatr leć sokole poprzez świat
Niech wie, że czekam wciąż aby tu wrócił, odmienił zły los
Szybciej niż wiatr leć sokole poprzez świat
Zanieś mu słowa dwa z kosmykiem włosów ode mnie mu daj

Dziś dostałam list, że lada dzień wrócisz tu, mój kochany
Więc czekam aż znów zjawisz się wnet i staniesz w drzwiach mej chaty
A wiosną, gdy bzy zakwitną i korony drzew w mym sadzie
Swą rękę Ci dam i serce, by na zawsze już być razem