Dylan.pl - Romans W Durango

Piekące chili w ten upał koszmarny
na twarzy i na płaszczu osiadł kurz
ja i Magdalena uciekamy
i chyba wreszcie uda nam się już

Piekarza syn gitarę ma już moją
nakarmił nas i spać nam dał na sianie
lecz będę nową miał, o zakład stoję
i taką pieśń zaśpiewam wtedy dla niej

No llores, mi querida
Dios nos vigila
niedługo dojedziemy do Durango
agárrame, mi vida
już pustynia kończy się
niedługo tańczyć będziesz znów fandango

Duchy azteckich przodków zbudził wśród ruin
kamienny klekot kopyt mego konia
dzwony mej wsi – myślą biegnę ku nim
a po nocach widzę bladą twarz Ramona

Czy to ja zabiłem wtedy go w kantynie
czy naprawdę palec mój nacisnął spust?
Jedźmy, Magdaleno, czas wciąż płynie
psy szczekają, co ma przyjść, niech przyjdzie już

No llores, mi querida…

Na korridzie w cieniu usiądziemy sobie
torero będzie zwinnie byka mijał
trącimy się tequilą jak nasi dziadowie
gdy w bój ich wiódł generał Pancho Villa

Do kościoła pośpieszymy potem
nasz padre modlitwy zmówi stare
ja nowe buty będę miał i kolczyk złoty
twa ślubna suknia się rozjarzy diamentami

Przed nami jeszcze wciąż daleka droga
już czekają nas z weselem tam na farmie
i może nam objawi się twarz Boga
ujrzymy Jego oczy z obsydianu

No llores, mi querida…

Co to znaczy – czuję straszny ból
w głowie mi się kręci, słyszę strzały
bądź teraz przy mnie blisko tu
och, Magdaleno, jestem ranny

Prędko, trzymaj, tu jest mój karabin
widzisz w dali to światełko w górach?
Celuj dobrze, to ratunek nasz ostatni
bo nie wiem już, czy uciec nam się uda

No llores, mi querida…