Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
Saturnus
Saturnus - Call of the Raven Moon
Call of the Raven Moon
Tekst dodał(a): Naamah69
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): sopf17
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): Darkrosa
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
The night sky is ever still as
silence descends, the four winds
becoming one caressing my
naked body, and as you watch
the branches bend,
revealing all of you.
Long lost, but never forgotten.
Will you meet me at the lake
where the water calms my fear?
Will you once more fall in love
and light in me your flame?
Come to me once more,
and I shall know peace and at last be free.
The shattered path before my
heavy feet, leading me inward
to this broken temple of love,
lust and creation, resting here
whilst heeding the call.
We now lay under the moonlit sky
in the shadows of the past,
and as we become one the stars
kneel down, whispering poetry
of this withering moment.
The falling leaves weaving
a blanket, underneath it
the innermost truth,
feeding the sands of time,
stilling it's hunger
while we quench our thirst.
Taking our place among forever,
remembered only by two.
Now closing our eyes to see,
changing our hearts to feel,
sealing our lips to hear.
The call of the raven moon,
laying us to rest.
Your skin like silver
in the night, your face like a poem without words,
Your touch was the sun in my heart,
and my heart was found by you.
And as the worlds begins to wake
so falls the last petal,
and at all things end we must go
our separate ways into the night,
always alone because
I couldn't save you.
And for that, I am sorry and always will be!..
silence descends, the four winds
becoming one caressing my
naked body, and as you watch
the branches bend,
revealing all of you.
Long lost, but never forgotten.
Will you meet me at the lake
where the water calms my fear?
Will you once more fall in love
and light in me your flame?
Come to me once more,
and I shall know peace and at last be free.
The shattered path before my
heavy feet, leading me inward
to this broken temple of love,
lust and creation, resting here
whilst heeding the call.
We now lay under the moonlit sky
in the shadows of the past,
and as we become one the stars
kneel down, whispering poetry
of this withering moment.
The falling leaves weaving
a blanket, underneath it
the innermost truth,
feeding the sands of time,
stilling it's hunger
while we quench our thirst.
Taking our place among forever,
remembered only by two.
Now closing our eyes to see,
changing our hearts to feel,
sealing our lips to hear.
The call of the raven moon,
laying us to rest.
Your skin like silver
in the night, your face like a poem without words,
Your touch was the sun in my heart,
and my heart was found by you.
And as the worlds begins to wake
so falls the last petal,
and at all things end we must go
our separate ways into the night,
always alone because
I couldn't save you.
And for that, I am sorry and always will be!..
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenieNocne niebo nie jest nigdy stałe kiedy
cisza opada, cztery wiatry
stają się jednym pieszczącym moje
nagie ciało, kiedy patrzysz
gałęzie uginają się
odkrywając was wszystkich.
Dawno zgubione, nigdy niezapomniane.
Czy spotkasz się ze mną nad jeziorem
gdzie woda uspokaja moje lęki?
Czy zakochasz się jeszcze raz
i zapalisz we mnie swój ogień?
Przyjdź do mnie raz jeszcze,
a zaznam spokoju i w końcu będę wolny.
Rozbita ścieżka przed moimi
ciężkimi stopami, prowadząca mnie wewnątrz
do tej zniszczonej świątyni miłości,
żądza i tworzenie, spoczywają tutaj
czekając na wezwanie.
Leżymy pod księżycowym niebem
w cieniach przeszłości,
i kiedy stajemy sie jednością gwiazdy
chylą się, szepcząc poetycznie
o tym miażdżącym momencie.
Spadające liście tkają
koc, pod nim
najgłębsza prawda,
karmiąc piaski czasu,
kradnąc jego głód
kiedy gasimy nasze pragnienie.
Mając nasze miejsce wśród wieczności,
pamiętanej tylko przez dwóch.
Zamykając oczy by zobaczyć,
zmieniając serca by poczuć,
pieczętując usta by słyszeć.
Wołanie kruczego księżyca,
układającego nas do spoczynku.
Twoja skóra jak srebro
w nocy, Twoja twarz jak poemat bez słów,
Twój dotyk był słońcem w mym sercu,
a Ty je odnalazłaś.
I kiedy świat zaczyna się budzić
opada ostatni płatek,
gdy wszystko sie kończy musimy iść
oddzielnymi drogami w noc,
wiecznie samotni bo
nie mogłem cię ocalić.
Za to teraz i zawsze będę przepraszał!..
cisza opada, cztery wiatry
stają się jednym pieszczącym moje
nagie ciało, kiedy patrzysz
gałęzie uginają się
odkrywając was wszystkich.
Dawno zgubione, nigdy niezapomniane.
Czy spotkasz się ze mną nad jeziorem
gdzie woda uspokaja moje lęki?
Czy zakochasz się jeszcze raz
i zapalisz we mnie swój ogień?
Przyjdź do mnie raz jeszcze,
a zaznam spokoju i w końcu będę wolny.
Rozbita ścieżka przed moimi
ciężkimi stopami, prowadząca mnie wewnątrz
do tej zniszczonej świątyni miłości,
żądza i tworzenie, spoczywają tutaj
czekając na wezwanie.
Leżymy pod księżycowym niebem
w cieniach przeszłości,
i kiedy stajemy sie jednością gwiazdy
chylą się, szepcząc poetycznie
o tym miażdżącym momencie.
Spadające liście tkają
koc, pod nim
najgłębsza prawda,
karmiąc piaski czasu,
kradnąc jego głód
kiedy gasimy nasze pragnienie.
Mając nasze miejsce wśród wieczności,
pamiętanej tylko przez dwóch.
Zamykając oczy by zobaczyć,
zmieniając serca by poczuć,
pieczętując usta by słyszeć.
Wołanie kruczego księżyca,
układającego nas do spoczynku.
Twoja skóra jak srebro
w nocy, Twoja twarz jak poemat bez słów,
Twój dotyk był słońcem w mym sercu,
a Ty je odnalazłaś.
I kiedy świat zaczyna się budzić
opada ostatni płatek,
gdy wszystko sie kończy musimy iść
oddzielnymi drogami w noc,
wiecznie samotni bo
nie mogłem cię ocalić.
Za to teraz i zawsze będę przepraszał!..
Historia edycji tłumaczenia
| Autor: |
(brak) Edytuj metrykę |
|---|
Komentarze (0):